ChocoladebloG

Wie met de Goedheiligman en kerst voor de deur op zoek is naar een leuk cadeau kan overal terecht, want of het nu tussen de parfums en stropdassen bij Hudson's Bay, bij de plaatselijke Spar of bij de wereldwinkel is, werkelijk overal ligt chocolade. Wie echter goede chocolade cadeau wil doen moet zoeken. Het aantal chocoladespeciaalzaken is beperkt. Als speciaalzaak zou ik een assortiment van minstens 15 verschillende merken als ondergrens willen stellen en zulke winkels zijn zeldzaam. Veel vaker zie je een paar mooie repen als bijproduct bij chocolatiers, koffiespecialisten of delicatessenwinkels. Maar waar je ook die goede reep vindt, achter de detaillisten staan slechts een paar importeurs, die Nederland van bijzondere chocolades voorzien. Voor zover ik weet zijn het  el Sauco  (opgericht 2007),  The High Five Company  (2014) en  ClearChox  (2014) die Nederland van kwaliteitschocolade voorzien. Het is dus een jonge bedrijfstak, wat zowel de ontwikkeling als de barbaarse staa

De afgelopen maanden heb ik met verschillende makers gesproken en daarbij kwam steeds weer de Porcelana-cacao ter sprake. De vraag waar zij hun bonen vandaan halen houdt mij bezig, want Porcelana is een zeer zeldzame cacaosoort, waar een chocoholic voor omrijdt en die maar in één enkel gebied voorkomt. En dit gebied ligt in Venezuela. Je kunt dagelijks berichten lezen over de problemen in dit land en die treffen natuurlijk ook de cacaoproductie. Omdat de productie van Porcelana sowieso niet groot is (slechts enkele tonnen) daalt de beschikbaarheid schrikbarend als die gecombineerd wordt met transport- en exportproblemen. Navraag bij een gespecialiseerde cacaohandelaar (die verder anoniem wilde blijven) bevestigde mijn vermoedens. Zowel levering als kwaliteit staat onder druk. Deze handelaar laat nu de export naar Europa over aan de Venezolanen zelf en gaat pas tot koop over als de waar in Europa is aangekomen en er een kwaliteitscontrole heeft plaatsgevonden. Deze handelswijze is

Waarom zou je een 100% reep willen maken? Je moet erin geloven. Wie niet gelooft in zijn basisproduct haalt het niet in z'n hoofd er een 100% reep van te maken. Ik wil niet gaan filosoferen over het verschil tussen geloof en overtuiging, maar een 100% reep moet overtuigen. Wie wel eens langs gaat bij chocolademakers weet dat er bij elke productiefase meermaals geproefd kan worden. Wanneer je dan als maker besluit dat er niets toegevoegd hoeft te worden en je jezelf een soort van ultieme zelfbeperking oplegt, kan dit alleen vanuit een innerlijke overtuiging gebeuren. Maar de maker moet mij dit kunnen laten proeven. Waarom heeft hij besloten geen suiker of andere zoetstoffen te gebruiken en waarom is een beetje melkpoeder achterwege gebleven? Meer nog dan bij elke andere reep stelt de proever van een 100% reep zich op als een zoekende die bekeerd wil worden. Het pure spul waarbij er nog geen water in de wijn is gedaan moet hem als enige ware reep verschijnen. Ik ga dus maar een

In tegenstelling tot bij komkommers is bij chocolade een verpakking noodzakelijk. Je wilt geen vieze vingers krijgen en chocolade kan ongewenste aroma's uit de omgeving overnemen, dus een goede verpakking is nodig. Het traditionele aluminium met een papieren wikkel eromheen is prima tegen die vieze vingers, maar tegen ongewenste aroma's biedt het weinig bescherming. Bij veel merken zie je nu gesealde verpakkingen van zowel plastic als alu verschijnen. Voor het behoud van het eigen aroma een prima ontwikkeling, milieutechnisch wellicht minder positief. Verpakkingen worden in de chocowereld door verschillende groepen verschillend gewaardeerd. Daarom ben ik maar eens in gesprek gegaan met winkeliers, makers en groothandel over het thema verpakkingen. Het belang van een goeie verpakking ontkent niemand, maar wat is goed en voor wie? Laat ik bij mezelf als consument beginnen. De consumentenblik zou je kunnen onderverdelen in doorsnee chocolade-eter en de chocoholic. Ik val in