ChocoladebloG

De chocolade cultuur in Taiwan is klein van omvang, maar groot qua impact. Slechts het zuidelijke deel van het eiland is geschikt voor de verbouw van cacaobomen. Dat daar dan toch een eigen bean-to-bar beweging uit is ontstaan illustreert hoe serieus chocolade in dit deel van de wereld genomen wordt. Warren Hsu oprichter van Fu Wan Chocolate  was een van de sprekers op het Chocolate Makers Forum tijdens het onvolprezen Chocoa online event dit jaar. Na zijn presentatie bleef ik met het gevoel zitten dat ik deze prijswinnende maker nog wat vragen wilde stellen. Het digitale Chocoa platform maakte het heel gemakkelijk contactgegevens van alle deelnemers op te zoeken en dus skypte ik een paar dagen later met Taiwan. Eerst komen we te spreken over voedsel en emotie. Warren begrijpt dat met zijn repen misschien niet meteen de wereldvrede wordt bereikt. Maar dat weerhoudt hem er niet van daar wel naar te streven.  Voedsel is emotie en met elke reep wil hij zijn klanten emotioneel raken. Als

 Waar denk je aan bij het woord puur? Als chocoholic denk ik natuurlijk aan pure chocolade, maar waarom "pure" chocolade? Richt ik mijn blik over de grens, dan heet "pure" chocolade in Engeland dark chocolate, in Scandinavië staat het woord mork of mörk ook voor donkere chocolade, en ten slotte is de chocolade in Italië ook donker, cioccolato fondente. Gaan we dan naar Frankrijk dan krijgt de chocolade een kleur, chocolat noir, oftewel zwarte chocolade. In zowel Spanje als Duitsland kun je kiezen. Je chocolade is donker en heet dan chocolate fondant respectievelijk dunkle Schokolade. Wil je de smaak (bitter) als uitgangspunt nemen dan spreken ze in deze landen van chocolate amargo en Zartbitterschokolade.  Maar wij in Nederland spreken van PUUR, eigenaardig, of toch niet?  (Voor de goede orde: melkchocolade heet over de grens overal hetzelfde. Het woord voor melk al dan niet voor of achter het woord voor chocolade.) De online dikke van Dale  zegt dit over puur: We z

Ze stellen zichzelf kort voor: "Hoi ik ben Mike - en dan ben ik Evert." Wie meer informatie over de makers van Dusk Chocolate  wil weten moet tijdens het gesprek goed opletten op de bijzinnen. Met een fijne Zuid-Hollandse tongval wordt me verteld: " Het gaat niet om ons, het gaat om het product."  En dit product omvat op dit moment een palet van zeven repen, die in Den Haag worden gemaakt. De jongste twijg aan de Nederlandse bean to bar beweging betrekt zijn bonen van verschillende aanbieders. Waarna een lofzang volgt op María Jiménez Rojas , werkzaam bij Daarnhouwer, die volgens deze heren altijd met een goed voorstel komt. Voor de doorgewinterde chocoholic zitten er enkele bekende producentennamen tussen zoals Öko Caribe en Pisa. De roosterprofielen van Dusk gaan niet in de extremen. Een echte "dark roast" zal Evert, verantwoordelijk voor de productie, niet snel kiezen. "Je wilt de fruitsmaken niet kwijtraken" zegt hij. Of hij zo ver wil gaan