Chocolade en Karl Marx

Dit jaar gaat het weer plaatsvinden: het EuroBean Festival . Normaal heeft dit chocofestival de Rochsburg in Lunzenau als thuisbasis, maar dit jaar zal het Industriemuseum in Chemnitz drie dagen bol staan van de chocolademakers, want Chemnitz is dit jaar culturele hoofdstad van Europa. Door de verplaatsing van het festival is er ook ruimte voor extra veel chocolademakers, meer dan veertig bean-to-bar chocolademakers  komen naar deze stad. Wat mij van een eerder bezoek is bij gebleven: hier staat Karl Marx letterlijk nog op een voetstuk en dat maakte het een uiterst geschikte plaats voor het EuroBean Festival. 

Een constante factor op het EuroBean festival is het merk Coco Caravan. De man achter Coco Caravan is Jacques Cöp. Hij werkt in Engeland en in de line up staat hij dan ook vermeld als een UK-maker, maar hij heeft een Nederlandse achtergrond. De reden waarom ik het over de producten van Coco Caravan wil hebben, is omdat zij zijn gemaakt volgens heel duidelijke richtlijnen. Alle producten zijn vegan,  biologisch en Fair Trade en als zoetstof wordt alleen kokosbloesemsuiker gebruikt. Daarmee zijn ze voor mij een mooi voorbeeld van waar de bean-to-bar beweging Ook over gaat, namelijk waarden. En dat thema is extra op zijn plaats in Chemnitz, de stad die in de DDR-tijd Karl Marx Stadt heette. 

Wie het werk van Karl Marx erop naslaat, zou zomaar de chocolade industrie als schoolvoorbeeld kunnen zien voor zijn theorieën over de waardering en de waarde van producten en arbeid. De goedkope, slechte chocolade in de supermarkt, kinderarbeid in Afrika en de royale dividenduitkeringen aan de aandeelhouders van Mondalēz of Barry-Callebaut, het was ons regelrecht voorspeld in 1867.

Gelukkig zijn er de craft-chocolademakers, zoals Coco Caravan, makers met andere (meer)waarden.

Kenmerkend voor de hele craft chocolate beweging is de relatie tussen de chocolademaker (in het noorden) en de cacaoboer (in het zuiden). De chocolademaker kent vaak zijn cacaoboer persoonlijk of is er hooguit één hand shake van verwijderd. Soms heeft hij zelfs de plantages bezocht en in ideale gevallen bespreken chocolademaker en cacaoboer samen hun wensen en ideeën om tot het perfecte eindproduct te komen. Zij kennen en erkennen elkaars kwaliteiten en die van de cacaobonen en voegen door hun vakmanschap daar waarde aan toe. Deze twee factoren bepalen uiteindelijk de waarde van een bean-to-bar chocoladereep. (Vergelijk dit maar eens met de prijsbepaling van industriële cacao.) 

- Coco Caravan, Guayaquil, Hacienda Victoria, 75%. Zo gauw ik het papier (let wel: geen aluminium) open komt een bedwelmende zoete geur vrij, rijp bruin fruit zoals vijgen en dadels. De reep vertoont op de achterkant enkele luchtblaasjes, de kleur is licht voor 75% cacao massa.De dikte van de reep is behoorlijk onregelmatig, maar zoiets stoort me niet. De krak is glashelder. De reep voelt vettig aan, toch altijd een gevoel van luxe en op mijn tong wil dit ook erg graag smelten. Wat ik proef: een boterige, diepe cacaosmaak. Weliswaar omrand met het zuur van een espresso kent deze reep vooral één richting, diep de cacao in. Volgens mij draagt de gebruikte kokosbloesemsuiker wellicht bij aan dat kleine beetje zuur, maar deze reep gaat alleen over de smaak van cacao. Geen frambozen, geen orchideeënaroma's of vanillegeur. Dit is het ware voer voor chocoholics. Ja, in de nasmaak is de reep licht bitter en de structuur zou nog net iets minder zandig kunnen zijn, maar voor mij is deze reep een feestje. Een reep dus met principes en met smaak, wat wil je nog meer. 

Het European Festival is bij uitstek het feest van de makers. Dat komt vooral door de organisatie, die in handen is van Peggy en Patrick, de makers van Choco del Sol. Op de intekenlijst van chocolademakers staan al meer dan veertig namen. Bekende als: Zotter, Krak en Herufek, maar ook voor mij onbekende als: Pridi cacaofevier (Thailand), Misina Cokolada (Tsjechië) en Fjorden Sjokolade (Noorwegen).

Al enkele jaren bezoek ik het EuroBean chocoladefestival, maar dit jaar valt mij de eer te beurt hier ook een kleine lezing te mogen geven. Waarover ik het ga hebben? Kom naar Chemnitz!