Pure melk ?
Melkchocolade is nog niet veel in dit blog verschenen. Voor mij is het pure genot een pure reep en te veel suiker is vaak dodelijk voor een goede cacaosmaak.
Toch ga ik het nu over melk hebben want: wie goed opgelet heeft tijdens het chocoladeboodschappen doen, heeft gemerkt dat zich een nieuwe variant definitief heeft gevestigd in de schappen. De pure of donkere melkchocolade.
Voor de klanten die puur te sterk vinden, maar wel een iets vollere cacaosmaak zoeken zijn steeds meer fabrikanten deze middenweg gaan bewandelen. Er zit dan nog steeds melk en suiker in pure melkchocolade, maar niet meer als hoofdbestanddeel.
Om van een donkere melkchocolade te spreken lijkt mij een percentage van 50% cacaomassa een mooie grens. Echter in de schappen zie je ook al repen met deze naam die net de 40% halen. Doorsnee melkrepen liggen zo rond de 30% dus ja 40% is puurder, maar voor mij mag er dus nog wel een schepje bij. Voor de goede orde, de wet schrijft een minimum van 25% cacao voor om het melkchocolade te mogen noemen. Je ziet: er zit nogal wat speelruimte binnen wat wij melkchocolade noemen. Aan de industrie kun je het rustig overlaten die ruimte met goedkoop vulmateriaal zoals suiker of melkpoeder te dichten. Maar ook om op de proppen te komen met deze nieuwe variant donkere melkchocolade.
Melk zit nog geen 150 jaar in onze repen. In 1875 maakte de Zwitser Daniel Peter de eerste melkreep door melkpoeder van zijn buurman Henri Nestlé te gebruiken. Niet veel later begonnen ze samen een redelijk succesvol bedrijf dat nu nog steeds snoepgoed maakt.
De uitvinding van melkpoeder was wel essentieel, want het water dat in verse melk zit zorgt bij het verwerken in chocolade voor problemen in de vorm van schimmels.
Variaties op het thema melkchocolade zijn er gelukkig ook en twee daarvan heb ik nu voor me liggen.
Georgia Ramon is zo dapper geweest een reep met melk maar zonder suiker te maken. Dat levert dus een melkchocolade reep van 75% op.
De andere reep is van Al Nassma, een exoot in chocoladeland. Dit merk uit Dubai gebruikt namelijk kamelenmelk en is zover ik weet daarin uniek. Hun repen worden in Oostenrijk gemaakt. Suiker gebruiken zij wel en daarbij ook nog honing, dadels en vanille. Het kan niet op!
Kamelenmelk is uiterst geschikt als unique selling point en als excuus voor een prijs van €12,50 voor een reep van 70 gram, want kamelenmelk is heel duur. Wanneer ik dan lees dat er slechts 2% kamelenmelk in deze reep zit, krab ik me toch even achter mijn hoofd.
Of ik die twee procent kan terugproeven? Ik ben benieuwd.
De Al Nassma 70% Dates reep glanst prachtig en met een golvend woestijnlandschap erop afgebeeld is het een lust voor het oog. Hij ruikt bedwelmend en absoluut anders dan de "normale" repen die in dit bloG verschijnen. De dadels komen direct door in de geur, maar ook het frisse van munt is te ruiken. Een doffe plop bij het breken en het bijna direct smelten in de hand geven aan dat hier heel eigen keuzes zijn gemaakt. In mijn mond valt het stuk meteen in wat korrelige deeltjes uiteen en smelt snel. De smaak van een krachtige chai thee vult mijn mond. Absoluut een oriëntaalse smaakbeleving. Zowel de honing als vanille laten zich gelden. Wel vraag ik me af of er niet stiekem ook wat kruidigs (kardemom) is toegevoegd. Het is heerlijk wat grovere stukjes dadels aan het einde in je mond te hebben en daarbij de chocolade te proeven die wegsmelt. Ga je me nu vragen hoe de chocolade smaakt...... ? Tja, deze reep is eigenlijk een bonbon en bij bonbons is de chocolade een drager van de boodschap in plaats van de inhoud. Ook de makers zelf hebben niet de moeite genomen informatie over de soort of herkomst van de gebruikte cacao te geven. Pas in de nasmaak kom je de cacaosmaak weer tegen en al blijft die langer hangen dan het chai-aroma, bijzonder is deze niet.
Toch is het een mooie smaakbeleving die je geproefd moet hebben.
Een volgende keer ga ik de melkreep met 21% kamelenmelk en zonder toevoegingen proeven en hoop dat zich dan openbaart waarom je eigenlijk kamelenmelk in chocolade moet doen, want van die 2% in deze reep heb ik niets geproefd.
Dan de Georgia Ramon Schattenmilch 75%. De geur is typisch kruidig chocoladig. Ook bij deze reep is de krak meer een soort plop. Het smelten begint zo gauw ik hem in mijn mond stop. En dan wordt het spannend, want die smaak..... Hoe moet ik dit nou omschrijven. Bijna meteen komt bij mij de associatie met gecondenseerde melk op en dat is in eerste instantie niet een positieve verbinding. Maar zonder veel moeite zet zich dan ook het diep bittere van de Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek door. Hout- en vettige notensmaken zijn mooi aanwezig. Astringent is deze reep zeker en vreemd genoeg ook zoet. En dat zonder suiker! Een ware prestatie om uit slechts cacao en melk zo'n mooie chocolade belevenis te maken. Dit is een overtreffende trap van donkere melkchocolade. TOP!
Of je nou van melk, kamelenmelk of puur houdt, kijk eens op de verpakkingen van wat er zoal in de schappen ligt. Ik vind het heel bijzonder dat wij leuke plaatjes van melkkannen of alpenweides met al dan niet paars gekleurde koeien aan chocolade verbinden, terwijl cacaopeulen of -bonen vaak uit het beeld verdwenen zijn.
Toch ga ik het nu over melk hebben want: wie goed opgelet heeft tijdens het chocoladeboodschappen doen, heeft gemerkt dat zich een nieuwe variant definitief heeft gevestigd in de schappen. De pure of donkere melkchocolade.
Voor de klanten die puur te sterk vinden, maar wel een iets vollere cacaosmaak zoeken zijn steeds meer fabrikanten deze middenweg gaan bewandelen. Er zit dan nog steeds melk en suiker in pure melkchocolade, maar niet meer als hoofdbestanddeel.
Om van een donkere melkchocolade te spreken lijkt mij een percentage van 50% cacaomassa een mooie grens. Echter in de schappen zie je ook al repen met deze naam die net de 40% halen. Doorsnee melkrepen liggen zo rond de 30% dus ja 40% is puurder, maar voor mij mag er dus nog wel een schepje bij. Voor de goede orde, de wet schrijft een minimum van 25% cacao voor om het melkchocolade te mogen noemen. Je ziet: er zit nogal wat speelruimte binnen wat wij melkchocolade noemen. Aan de industrie kun je het rustig overlaten die ruimte met goedkoop vulmateriaal zoals suiker of melkpoeder te dichten. Maar ook om op de proppen te komen met deze nieuwe variant donkere melkchocolade.
Melk zit nog geen 150 jaar in onze repen. In 1875 maakte de Zwitser Daniel Peter de eerste melkreep door melkpoeder van zijn buurman Henri Nestlé te gebruiken. Niet veel later begonnen ze samen een redelijk succesvol bedrijf dat nu nog steeds snoepgoed maakt.
De uitvinding van melkpoeder was wel essentieel, want het water dat in verse melk zit zorgt bij het verwerken in chocolade voor problemen in de vorm van schimmels.
Georgia Ramon is zo dapper geweest een reep met melk maar zonder suiker te maken. Dat levert dus een melkchocolade reep van 75% op.
De andere reep is van Al Nassma, een exoot in chocoladeland. Dit merk uit Dubai gebruikt namelijk kamelenmelk en is zover ik weet daarin uniek. Hun repen worden in Oostenrijk gemaakt. Suiker gebruiken zij wel en daarbij ook nog honing, dadels en vanille. Het kan niet op!
Kamelenmelk is uiterst geschikt als unique selling point en als excuus voor een prijs van €12,50 voor een reep van 70 gram, want kamelenmelk is heel duur. Wanneer ik dan lees dat er slechts 2% kamelenmelk in deze reep zit, krab ik me toch even achter mijn hoofd.
Of ik die twee procent kan terugproeven? Ik ben benieuwd.
De Al Nassma 70% Dates reep glanst prachtig en met een golvend woestijnlandschap erop afgebeeld is het een lust voor het oog. Hij ruikt bedwelmend en absoluut anders dan de "normale" repen die in dit bloG verschijnen. De dadels komen direct door in de geur, maar ook het frisse van munt is te ruiken. Een doffe plop bij het breken en het bijna direct smelten in de hand geven aan dat hier heel eigen keuzes zijn gemaakt. In mijn mond valt het stuk meteen in wat korrelige deeltjes uiteen en smelt snel. De smaak van een krachtige chai thee vult mijn mond. Absoluut een oriëntaalse smaakbeleving. Zowel de honing als vanille laten zich gelden. Wel vraag ik me af of er niet stiekem ook wat kruidigs (kardemom) is toegevoegd. Het is heerlijk wat grovere stukjes dadels aan het einde in je mond te hebben en daarbij de chocolade te proeven die wegsmelt. Ga je me nu vragen hoe de chocolade smaakt...... ? Tja, deze reep is eigenlijk een bonbon en bij bonbons is de chocolade een drager van de boodschap in plaats van de inhoud. Ook de makers zelf hebben niet de moeite genomen informatie over de soort of herkomst van de gebruikte cacao te geven. Pas in de nasmaak kom je de cacaosmaak weer tegen en al blijft die langer hangen dan het chai-aroma, bijzonder is deze niet.
Toch is het een mooie smaakbeleving die je geproefd moet hebben.
Een volgende keer ga ik de melkreep met 21% kamelenmelk en zonder toevoegingen proeven en hoop dat zich dan openbaart waarom je eigenlijk kamelenmelk in chocolade moet doen, want van die 2% in deze reep heb ik niets geproefd.
Dan de Georgia Ramon Schattenmilch 75%. De geur is typisch kruidig chocoladig. Ook bij deze reep is de krak meer een soort plop. Het smelten begint zo gauw ik hem in mijn mond stop. En dan wordt het spannend, want die smaak..... Hoe moet ik dit nou omschrijven. Bijna meteen komt bij mij de associatie met gecondenseerde melk op en dat is in eerste instantie niet een positieve verbinding. Maar zonder veel moeite zet zich dan ook het diep bittere van de Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek door. Hout- en vettige notensmaken zijn mooi aanwezig. Astringent is deze reep zeker en vreemd genoeg ook zoet. En dat zonder suiker! Een ware prestatie om uit slechts cacao en melk zo'n mooie chocolade belevenis te maken. Dit is een overtreffende trap van donkere melkchocolade. TOP!
Of je nou van melk, kamelenmelk of puur houdt, kijk eens op de verpakkingen van wat er zoal in de schappen ligt. Ik vind het heel bijzonder dat wij leuke plaatjes van melkkannen of alpenweides met al dan niet paars gekleurde koeien aan chocolade verbinden, terwijl cacaopeulen of -bonen vaak uit het beeld verdwenen zijn.
Reacties
Een reactie posten