Chocooh-la-la-de France
Denkend aan Frankrijk zie ik brede péages traag door oneindig heuvelland gaan, rijen ondenkbaar brede kerncentrales als dampende pluimen aan den einder staan. Vrij naar Marsman.
Ik hoop dat voor mijn lezers Frankrijk ook staat voor chocolade want, ere wie ere toekomt, het huidige chocolade-landschap heeft veel te danken aan de Franse chocolatiers. De serie Grands Crus van de firma Bonnat stond min of meer aan de basis van het begrip single origin chocolade.
Zo kwam deze week bij mij de vraag naar boven waarom ik bij zoveel chocolatiers in Nederland steeds weer Callebaut (België) als chocoladeleverancier tegenkom en zo opvallend weinig Valrhona en nog minder Weiss (beide uit Frankrijk). Ligt dit aan slechte vertegenwoordigers van deze merken, of hebben onze chocolatiers, met de inkoopsprijs in het achterhoofd, nog steeds het dwaze idee dat de chocoladesmaak niet bepalend is voor de smaak van hun bonbons?
Deze week heb ik twee repen van Franse makelij. Het atelier Weiss is zo'n traditioneel Frans merk (1882), dat ook veel producten voor chocolatiers aanbiedt. Als contrast zet ik er een reep van het betrekkelijk nieuwe merk Petits Carreaux de Paris (2015) tegenover.
Van Weiss heb ik de Li Chu 64%, van Petits Carreaux heb ik de 98%. Bij beide staat er niets over de gebruikte soort cacao op de verpakking. Er is echter wel het nodige over deze repen nog te vertellen. De Li Chu cacao komt uit Vietnam en is van de firma Vietcacao. Deze sociale onderneming haakt aan bij de lange geschiedenis van cacaoteelt die de voormalige kolonisator Frankrijk naar dit land heeft gebracht en probeert daarbij gehandicapte jongeren kans op werk te bieden.
Bij Petits Carreaux staat Ivoorkust vermeld als oorsprongsland van de cacao die zij gebruiken bij verschillende repen uit hun assortiment. Of dit bij deze 98% ook het geval is kan ik niet vinden.
Wel leuk om te zien dat zij trots vermelden dat zowel de gebruikte suiker als melk uit Frankrijk zijn. De vermelding dat vanwege de hitte er op dit moment niet geleverd kan worden, laat me zien dat ze hun product serieus nemen en dit besluit verdient navolging.
Al met al ga ik er vanuit dat gezien de herkomstlanden voor beide repen Forastero cacao gebruikt is.
Nu dan Proeven: ik begin met de Weiss. De reep kleurt licht richting rood en ziet er wat kruimelig uit, zeker niet glanzend. Wel een heerlijke geur van kruiden en bedwelmende bloemen. Breken gaat heel makkelijk met een korte krak. Eenmaal in mijn mond begint het smelten vrijwel meteen, maar voordat het hele stuk gesmolten is duurt toch langer dan gedacht. De eerst indruk lijkt zoet (suiker), maar dan merk je dat dit gedragen wordt door wat ik me voorstel als de smaak van een kruidige boomstam. Daarbij mengt zich ook een frisheid die licht aan citrusfruit herinnert. Vreemd genoeg heb ik plotseling het idee van "waterige" chocolade in mijn mond. De nasmaak blijft lang hangen maar neigt dan helaas toch weer terug naar zoet. Een reep die geproefd wil worden.
Dan is de Petits Carreaux aan de beurt. Deze reep is leuk vorm gegeven, de blokjes verwijzen naar de tegeltjes van de Parijse metro. Een hardplastic vormpje dat als een deksel op de reep past is als praktische verpakking ontwikkeld, echter milieutechnisch voor mij een vraagteken. De tegeltjes glanzen prachtig en hebben een goede krak. De geur is donker, rokerig en naar mijn smaak net te zwaar. Ook hier begint het smelten meteen. Het mondgevoel is superfijn en de reep verdwijnt als sneeuw voor de zon. Qua smaak zitten we hier in het bittere, maar niet te extreem. Het hele kleine beetje ruimte dat er bij een 98% reep over is voor suiker is precies voldoende. Net aan het einde van het proeven meldt zich nog een heel klein beetje zuur, maar dit maakt geen indruk. Deze reep is goed gemaakt, maar als smaakbelevenis is dit geen must. Te vlak en enkelvoudig in zijn smaak.
Au revoir!
Ik hoop dat voor mijn lezers Frankrijk ook staat voor chocolade want, ere wie ere toekomt, het huidige chocolade-landschap heeft veel te danken aan de Franse chocolatiers. De serie Grands Crus van de firma Bonnat stond min of meer aan de basis van het begrip single origin chocolade.
Zo kwam deze week bij mij de vraag naar boven waarom ik bij zoveel chocolatiers in Nederland steeds weer Callebaut (België) als chocoladeleverancier tegenkom en zo opvallend weinig Valrhona en nog minder Weiss (beide uit Frankrijk). Ligt dit aan slechte vertegenwoordigers van deze merken, of hebben onze chocolatiers, met de inkoopsprijs in het achterhoofd, nog steeds het dwaze idee dat de chocoladesmaak niet bepalend is voor de smaak van hun bonbons?
Van Weiss heb ik de Li Chu 64%, van Petits Carreaux heb ik de 98%. Bij beide staat er niets over de gebruikte soort cacao op de verpakking. Er is echter wel het nodige over deze repen nog te vertellen. De Li Chu cacao komt uit Vietnam en is van de firma Vietcacao. Deze sociale onderneming haakt aan bij de lange geschiedenis van cacaoteelt die de voormalige kolonisator Frankrijk naar dit land heeft gebracht en probeert daarbij gehandicapte jongeren kans op werk te bieden.
Bij Petits Carreaux staat Ivoorkust vermeld als oorsprongsland van de cacao die zij gebruiken bij verschillende repen uit hun assortiment. Of dit bij deze 98% ook het geval is kan ik niet vinden.
Wel leuk om te zien dat zij trots vermelden dat zowel de gebruikte suiker als melk uit Frankrijk zijn. De vermelding dat vanwege de hitte er op dit moment niet geleverd kan worden, laat me zien dat ze hun product serieus nemen en dit besluit verdient navolging.
Al met al ga ik er vanuit dat gezien de herkomstlanden voor beide repen Forastero cacao gebruikt is.
Nu dan Proeven: ik begin met de Weiss. De reep kleurt licht richting rood en ziet er wat kruimelig uit, zeker niet glanzend. Wel een heerlijke geur van kruiden en bedwelmende bloemen. Breken gaat heel makkelijk met een korte krak. Eenmaal in mijn mond begint het smelten vrijwel meteen, maar voordat het hele stuk gesmolten is duurt toch langer dan gedacht. De eerst indruk lijkt zoet (suiker), maar dan merk je dat dit gedragen wordt door wat ik me voorstel als de smaak van een kruidige boomstam. Daarbij mengt zich ook een frisheid die licht aan citrusfruit herinnert. Vreemd genoeg heb ik plotseling het idee van "waterige" chocolade in mijn mond. De nasmaak blijft lang hangen maar neigt dan helaas toch weer terug naar zoet. Een reep die geproefd wil worden.
Dan is de Petits Carreaux aan de beurt. Deze reep is leuk vorm gegeven, de blokjes verwijzen naar de tegeltjes van de Parijse metro. Een hardplastic vormpje dat als een deksel op de reep past is als praktische verpakking ontwikkeld, echter milieutechnisch voor mij een vraagteken. De tegeltjes glanzen prachtig en hebben een goede krak. De geur is donker, rokerig en naar mijn smaak net te zwaar. Ook hier begint het smelten meteen. Het mondgevoel is superfijn en de reep verdwijnt als sneeuw voor de zon. Qua smaak zitten we hier in het bittere, maar niet te extreem. Het hele kleine beetje ruimte dat er bij een 98% reep over is voor suiker is precies voldoende. Net aan het einde van het proeven meldt zich nog een heel klein beetje zuur, maar dit maakt geen indruk. Deze reep is goed gemaakt, maar als smaakbelevenis is dit geen must. Te vlak en enkelvoudig in zijn smaak.
Au revoir!
Reacties
Een reactie posten