Zout op mijn chocolade
Naar mijn mening gaan warm weer en chocolade prima samen, bijvoorbeeld chocolade gecombineerd met zout is voor mij een echte zomerklassieker.
Met de repen van deze week in gedachte moet ik denken aan Gandhi die met zijn protestmars naar de kust het zoutmonopolie van de Britten ten val wist te brengen. Ik vraag me af wat voor een soort actie er nodig zou zijn om de cacaomarkt open te breken. Net voor dit weekend heeft onze minister haar beleidsnota "investeren in perspectief" gepresenteerd. Geheel in de Hollandse traditie van de koopman/dominee gaat bij ons handel als ontwikkelingshulp door het leven. Op het Chocoa Festival vielen de woorden toegang tot de markt minstens elk uur. Praten over Fairtrade blijft een vorm van neokolonialisme zolang er geen gelijk speelveld is. Zowel voor de grondstof als voor producten is dat er op dit moment zeker niet. Ik hoop dat de minister zich vooral op eerlijke regelgeving concentreert en subsidies aan het bedrijfsleven spaarzaam toepast.
Repen van de week: Zout is een van die smaken die zich als klassieker goed met chocolade laat combineren. Sinaasappel en chili doen dat natuurlijk ook, maar het fijne van zout vind ik dat je alleen dan wanneer je op een korrel bijt deze smaak meekrijgt en niet zoals bij sinaasappel de hele reep overheerst wordt. Als een prikkelend element in een goede chocolade is het wat mij betreft perfect.
Ik heb voor me de feestverpakking van Willie's Cacao (praline truffles single estate dark chocolate with sea salt) en van Amma Chocolate Flor do Mar 75% with salt flower.
De truffelverpakking is zo prachtig, die kan ik niet laten wachten, dus daar gaan we. Er zitten twaalf truffels in waarvan ik eerst maar eens ga uitzoeken wat dat single estate op de verpakking betekent. Na een beetje studie op Willie's website zie ik dat het waarschijnlijk om de El Tesoro haciënda in Venezuela gaat, alwaar criollo cacao geproduceerd wordt, maar het staat weer niet op de doos. De geur is verrukkelijk. Omdat de truffels met cacaopoeder zijn omhult snuif je min of meer je neus direct ermee vol. De buitenste laag chocolade is iets steviger dan de vulling, maar laat zich toch makkelijk doorbijten. En dan kom je bij die pralinévulling, die een beetje een rulle structuur heeft. Dit is niet mijn lievelingssmaak, want praliné is vaak een Nutella-mislukking. Hier echter hebben we het over een donker chocolademengsel waarvan de bitterheid me verbaast. De intensiteit is dieper dan wat de chocolade alleen zou redden, maar de toegevoegde hazelnoten zijn zo afgewogen dat het notige niet is gaan overheersen. Het is een zware, bijna "zwarte" smaak. Op een vreemde manier wil ik het vergelijken met laurierdrop die soms ook zo diep kan gaan dat je gelooft de oer-dropsmaak te proeven. De paar kleine zoutkorreltjes die in elke truffel terug te vinden zijn, zijn zeer decent in hun aanwezigheid. Eerlijk gezegd had ik pas bij de derde in de gaten waar die kleine speldenprikjes die de bitterheid verdiepen vandaan kwamen. Al met al voor een chocoholic een traktatie van de bovenste plank.
De Amma reep komt uit Brazilië, heeft alle denkbare zegels wat betreft bio, kosher, halal en organic, maar ook hier staat er niet op welke cacaosoort het is. De reep glanst prachtig en ruikt heerlijk naar donker fruit en hout. Ook geeft de geur de indruk dat dit een heel zoete reep is, maar daarin blijk ik me te vergissen. Met een korte krak breek ik een stuk af en merk dat de gehele achterkant met zoutkristallen is bestrooid. Voor het complete beeld besluit ik zowel met het zout naar boven als met het zout naar beneden, dus op de tong, te proeven. Dit blijkt nogal een verschil te maken. Zolang het zout niet direct op mijn tong komt geniet ik van een reep die weliswaar niet zo zoet is als de geur deed vermoeden, maar wel een mooi fruitige smaak heeft, een fijne smelt en waarin ik ook nog iets van warme kruiden proef. Wanneer ik echter een stuk proef met de zoutkant op mijn tong, proef ik alleen zout. En wel zoveel dat ik er een weeïg gevoel van overhoud. De chocolade die daarna komt kan weinig meer doen dan proberen dit te veel aan zout weg te spoelen. Zo decent als Willie's pralines gezout waren, zo grof is hier met de zoutpot gestrooid. Dit is gewoon een slok zeewater waarna je je mond moet spoelen. Voor mij is dit een lastige reep. Wanneer je probeert het zout te ontlopen gaat het prima, maar met een beetje pech vind ik hem gewoon niet lekker.
Volgende week weer gewoon puur.
Met de repen van deze week in gedachte moet ik denken aan Gandhi die met zijn protestmars naar de kust het zoutmonopolie van de Britten ten val wist te brengen. Ik vraag me af wat voor een soort actie er nodig zou zijn om de cacaomarkt open te breken. Net voor dit weekend heeft onze minister haar beleidsnota "investeren in perspectief" gepresenteerd. Geheel in de Hollandse traditie van de koopman/dominee gaat bij ons handel als ontwikkelingshulp door het leven. Op het Chocoa Festival vielen de woorden toegang tot de markt minstens elk uur. Praten over Fairtrade blijft een vorm van neokolonialisme zolang er geen gelijk speelveld is. Zowel voor de grondstof als voor producten is dat er op dit moment zeker niet. Ik hoop dat de minister zich vooral op eerlijke regelgeving concentreert en subsidies aan het bedrijfsleven spaarzaam toepast.
Ik heb voor me de feestverpakking van Willie's Cacao (praline truffles single estate dark chocolate with sea salt) en van Amma Chocolate Flor do Mar 75% with salt flower.
De truffelverpakking is zo prachtig, die kan ik niet laten wachten, dus daar gaan we. Er zitten twaalf truffels in waarvan ik eerst maar eens ga uitzoeken wat dat single estate op de verpakking betekent. Na een beetje studie op Willie's website zie ik dat het waarschijnlijk om de El Tesoro haciënda in Venezuela gaat, alwaar criollo cacao geproduceerd wordt, maar het staat weer niet op de doos. De geur is verrukkelijk. Omdat de truffels met cacaopoeder zijn omhult snuif je min of meer je neus direct ermee vol. De buitenste laag chocolade is iets steviger dan de vulling, maar laat zich toch makkelijk doorbijten. En dan kom je bij die pralinévulling, die een beetje een rulle structuur heeft. Dit is niet mijn lievelingssmaak, want praliné is vaak een Nutella-mislukking. Hier echter hebben we het over een donker chocolademengsel waarvan de bitterheid me verbaast. De intensiteit is dieper dan wat de chocolade alleen zou redden, maar de toegevoegde hazelnoten zijn zo afgewogen dat het notige niet is gaan overheersen. Het is een zware, bijna "zwarte" smaak. Op een vreemde manier wil ik het vergelijken met laurierdrop die soms ook zo diep kan gaan dat je gelooft de oer-dropsmaak te proeven. De paar kleine zoutkorreltjes die in elke truffel terug te vinden zijn, zijn zeer decent in hun aanwezigheid. Eerlijk gezegd had ik pas bij de derde in de gaten waar die kleine speldenprikjes die de bitterheid verdiepen vandaan kwamen. Al met al voor een chocoholic een traktatie van de bovenste plank.
De Amma reep komt uit Brazilië, heeft alle denkbare zegels wat betreft bio, kosher, halal en organic, maar ook hier staat er niet op welke cacaosoort het is. De reep glanst prachtig en ruikt heerlijk naar donker fruit en hout. Ook geeft de geur de indruk dat dit een heel zoete reep is, maar daarin blijk ik me te vergissen. Met een korte krak breek ik een stuk af en merk dat de gehele achterkant met zoutkristallen is bestrooid. Voor het complete beeld besluit ik zowel met het zout naar boven als met het zout naar beneden, dus op de tong, te proeven. Dit blijkt nogal een verschil te maken. Zolang het zout niet direct op mijn tong komt geniet ik van een reep die weliswaar niet zo zoet is als de geur deed vermoeden, maar wel een mooi fruitige smaak heeft, een fijne smelt en waarin ik ook nog iets van warme kruiden proef. Wanneer ik echter een stuk proef met de zoutkant op mijn tong, proef ik alleen zout. En wel zoveel dat ik er een weeïg gevoel van overhoud. De chocolade die daarna komt kan weinig meer doen dan proberen dit te veel aan zout weg te spoelen. Zo decent als Willie's pralines gezout waren, zo grof is hier met de zoutpot gestrooid. Dit is gewoon een slok zeewater waarna je je mond moet spoelen. Voor mij is dit een lastige reep. Wanneer je probeert het zout te ontlopen gaat het prima, maar met een beetje pech vind ik hem gewoon niet lekker.
Volgende week weer gewoon puur.
Reacties
Een reactie posten