WCC 2018, vanille en wat ik zoal heb liggen
Ik zoek verband in toevalligheden.
Terwijl ik de slotverklaring van het WCC (World Cacao Conference) 2018 lees, met wederom mooie toezeggingen waaraan volgens mij niemand meer waarde hecht, moet ik denken aan wat ik las over de vanilleprijs. Door slechtere oogsten de afgelopen jaren en de onrust in Madagascar kost vanille nu 500 euro per kilo en is daarmee duurder dan zilver.
Op het WCC stelt Dr J.M. Anga (direction ICCO) de vraag: waarom zijn vier Afrikaanse landen, die samen 73% van de cacaohandel vertegenwoordigen niet in staat de marktprijs te beïnvloeden? Bij vanille zijn we wereldwijd van één land afhankelijk, bij cacao van vier landen. Het ene product is bijna niet meer te betalen maar kunstmatig vervangbaar. Het andere kan niet kunstmatig worden vervangen maar is spotgoedkoop. Ik hoop dat mijn lezers hier zelf verder over nadenken, want iets klopt er niet.
Ik ga ondertussen proeven wat ik in de kast heb liggen.
Het is een allegaartje geworden van repen die ik tegenkwam of kreeg. Ik heb van chocolatier Van Velze's een reep waarop het percentage niet staat vermeld, maar iets van 61% staat me bij. Wel krijg je er een mooi briefje bij met de uitleg dat het een Trinitario cacao uit Costa Rica betreft. Deze chocolatier betrekt zijn grondstof van Belcolade en met trots vertelde hij zelf naar de boeren in Costa Rica geweest te zijn. Goed verhaal. Al richt deze maker zich vooral op bonbons en zijn repen voor hem meer een bijproduct, een bewuste chocolade keuze siert hem. De geur van deze reep is donker met bosbes. Hij ziet er goed uit en breekt met een heldere krak. Smelten doet ie redelijk makkelijk, maar wat me stoort is de lichtkorrelige structuur die pas langzaam verdwijnt. Een dominante karamelsmaak komt naar voren. Met veel geduld laat een vaag licht vruchtzuur zich terugvinden. Al met al vind ik de reep behoorlijk zoet.........tot ik de volgende proef.
Van chocolatier Arthur Tuytel heb ik de 80% extra pure chocolade. De oorsprong van de cacao is onvermeld, maar dat maakt ook weinig uit. Met de toevoeging van vanille aroma en vanilline cafeïne is er voor mij weinig cacao meer te proeven. Het is een mooie reep die niet naar koffie ruikt, maar daar echter compleet naar smaakt. Smelten doet hij snel en lekker met een fijn mondgevoel. Prima als je dit wilt maken, noem het alleen niet extra puur als je smaakideaal koffie is.
Tot slot heb ik van Urban Cacao uit de grand cru origin serie de Peru 65%. Op de achterkant lees ik biologisch, maar geen enkel symbooltje is op de verpakking te zien. Ik zal het dan maar vertrouwen. Ook de cacaosoort blijft een raadsel. De reep ruikt lichtkruidig maar niets overheerst. Ik zie een flink aantal luchtblaasjes in de reep en de doffe plop bij het breken maakt het geheel niet aantrekkelijker. De smaak maakt veel goed. Alhoewel ook hier vanille is gebruikt, is er toch een interessante toon gevonden. De smaak van hout drijft lichtjes op een basis van milde koffie en geeft tot slot een friskruidige nasmaak waarin de vanille niet overheerst.
Alle drie de repen laten qua informatie over herkomst, cacaosoort, biologisch/fair trade te wensen over, maar chocolatiers zijn toch vooral creatief met smaak bezig en niet altijd op hun repen gericht. Alleen bij Urban Chocolate had ik wel meer specificatie verwacht, zij richten zich vooral op repen. Hun foldertje is in algemene termen vastgelopen. Daarbij kreeg ik bij navraag van de verkoopster het antwoord dat de chocolade van Callebaut komt. Onduidelijkheid troef.
Tot slot: als de markten zich blijven ontwikkelen in de huidige richting, is binnenkort het kleine aandeel vanille in chocolade het duurste ingrediënt in de reep. Voor mij is het sowieso niet nodig, ik eet het liefst chocolade. En wel PUUR.
Terwijl ik de slotverklaring van het WCC (World Cacao Conference) 2018 lees, met wederom mooie toezeggingen waaraan volgens mij niemand meer waarde hecht, moet ik denken aan wat ik las over de vanilleprijs. Door slechtere oogsten de afgelopen jaren en de onrust in Madagascar kost vanille nu 500 euro per kilo en is daarmee duurder dan zilver.
Op het WCC stelt Dr J.M. Anga (direction ICCO) de vraag: waarom zijn vier Afrikaanse landen, die samen 73% van de cacaohandel vertegenwoordigen niet in staat de marktprijs te beïnvloeden? Bij vanille zijn we wereldwijd van één land afhankelijk, bij cacao van vier landen. Het ene product is bijna niet meer te betalen maar kunstmatig vervangbaar. Het andere kan niet kunstmatig worden vervangen maar is spotgoedkoop. Ik hoop dat mijn lezers hier zelf verder over nadenken, want iets klopt er niet.
Ik ga ondertussen proeven wat ik in de kast heb liggen.
Het is een allegaartje geworden van repen die ik tegenkwam of kreeg. Ik heb van chocolatier Van Velze's een reep waarop het percentage niet staat vermeld, maar iets van 61% staat me bij. Wel krijg je er een mooi briefje bij met de uitleg dat het een Trinitario cacao uit Costa Rica betreft. Deze chocolatier betrekt zijn grondstof van Belcolade en met trots vertelde hij zelf naar de boeren in Costa Rica geweest te zijn. Goed verhaal. Al richt deze maker zich vooral op bonbons en zijn repen voor hem meer een bijproduct, een bewuste chocolade keuze siert hem. De geur van deze reep is donker met bosbes. Hij ziet er goed uit en breekt met een heldere krak. Smelten doet ie redelijk makkelijk, maar wat me stoort is de lichtkorrelige structuur die pas langzaam verdwijnt. Een dominante karamelsmaak komt naar voren. Met veel geduld laat een vaag licht vruchtzuur zich terugvinden. Al met al vind ik de reep behoorlijk zoet.........tot ik de volgende proef.
Van chocolatier Arthur Tuytel heb ik de 80% extra pure chocolade. De oorsprong van de cacao is onvermeld, maar dat maakt ook weinig uit. Met de toevoeging van vanille aroma en vanilline cafeïne is er voor mij weinig cacao meer te proeven. Het is een mooie reep die niet naar koffie ruikt, maar daar echter compleet naar smaakt. Smelten doet hij snel en lekker met een fijn mondgevoel. Prima als je dit wilt maken, noem het alleen niet extra puur als je smaakideaal koffie is.
Tot slot heb ik van Urban Cacao uit de grand cru origin serie de Peru 65%. Op de achterkant lees ik biologisch, maar geen enkel symbooltje is op de verpakking te zien. Ik zal het dan maar vertrouwen. Ook de cacaosoort blijft een raadsel. De reep ruikt lichtkruidig maar niets overheerst. Ik zie een flink aantal luchtblaasjes in de reep en de doffe plop bij het breken maakt het geheel niet aantrekkelijker. De smaak maakt veel goed. Alhoewel ook hier vanille is gebruikt, is er toch een interessante toon gevonden. De smaak van hout drijft lichtjes op een basis van milde koffie en geeft tot slot een friskruidige nasmaak waarin de vanille niet overheerst.
Alle drie de repen laten qua informatie over herkomst, cacaosoort, biologisch/fair trade te wensen over, maar chocolatiers zijn toch vooral creatief met smaak bezig en niet altijd op hun repen gericht. Alleen bij Urban Chocolate had ik wel meer specificatie verwacht, zij richten zich vooral op repen. Hun foldertje is in algemene termen vastgelopen. Daarbij kreeg ik bij navraag van de verkoopster het antwoord dat de chocolade van Callebaut komt. Onduidelijkheid troef.
Tot slot: als de markten zich blijven ontwikkelen in de huidige richting, is binnenkort het kleine aandeel vanille in chocolade het duurste ingrediënt in de reep. Voor mij is het sowieso niet nodig, ik eet het liefst chocolade. En wel PUUR.
Reacties
Een reactie posten