500 % chocolade
Ik wil het de komende tijd gaan hebben over die andere grondstof die wij, chocoholics, tot ons nemen, maar die we min of meer voor lief nemen. De suiker, of beter gezegd, dat wat ter zoeting gebruikt is.
Bij de wat krachtigere cacaopercentages had ik altijd het idee dat die paar procent niet zoveel invloed op de smaak konden hebben, en suiker smaakt naar suiker niet waar? Na het proeven van verschillende soorten suikers ben ik daar toch anders over gaan denken. Er is echter één categorie repen die geen zoetigheid kan bevatten: de honderd procent cacao repen, oftewel chocolade als groente.
Mijn chocoholic-hartje sloeg spontaan sneller toen ik van Zotter de Labooko 100% Peru en 100% Ecuador kreeg (dankjewel Valerie). Zotter doet altijd twee reepjes in een verpakking, maar om van hetzelfde percentage verschillende origines bijeen te brengen leek mij een slimme zet. Toen ik daarna bij Chocolátl kwam bleek Amaro Chocolate hetzelfde idee te hebben gehad. In hun verpakking zijn zelfs drie landen vertegenwoordigd. Sao Tomé, Ecuador en Peru, en deze ook allemaal in 100%. Zoiets is geen toeval, het universum wil dat dit geproefd wordt, dus daar ga ik.
Omdat vijf repen proeven wat veel is, beperk ik me tot de grootste verschillen. De Amaro uit Ecuador ruikt heerlijk zoet, met ietsje drop en hout erbij. Deze reep is voor de Zen-mensen onder ons, want er is veel in te beleven. Hout en kaneel melden zich als smaak. Bitter is er niet in te vinden, wel een mooi roosteraroma, maar als mijn mond al lang leeg is krijg ik steeds meer een fris, kruidigzuur als nasmaak. Heerlijk en wat blijft deze smaak lang nagalmen.
De Amaro uit Peru ruikt meteen al heel anders, veel kruidiger, niks zoets te bekennen. Direct heb ik zuur in mijn mond van een espresso-achtige sterkte. Veel verder ontwikkelt de smaak zich niet, en deze smaak is ook snel weer weg. Niet mijn favoriet.
Tot slot is de Sao Tomé aan de beurt. Hij ruikt heerlijk naar vette chocolade. Vooral walnoten proef ik. Het daarbij horende droge mondgevoel komt er meteen achteraan.
De kleine Afrikaanse eilandengroep Sao Tomé produceert voor het grootste deel Fairtrade bio-chocolade, of dat hier ook het geval is weet ik niet. Sowieso weet ik verder niets over de gebruikte cacaosoorten van Amaro, of over de bewerkingswijze. Hun website is tamelijk kortaf en grotendeels in het Italiaans. Op de site van Cacao Runners kan ik nog wel een vertaling van de cv van Marco Colzani (eigenaar) vinden, maar meer ook niet. Ook op de verpakking een overdaad aan ontbrekende informatie. Geen groter contrast denkbaar dan die met een Zotter reep.
Bij Zotter is elke centimeter op de verpakking gebruikt om informatie over boon, bewerking en bewerker te vermelden. Ik weet dus dat het hier om een Arriba cacao uit Ecuador gaat die 36 uur is geconcheerd. De Peru reep betreft een cacaoblend van de Oro Verde coöperatie die 34 uur concheren over zich heen heeft gekregen. Beide soorten zijn bio en Fairtrade. De geur zou ik lui willen noemen, maar OH MIJN GOD wat een smaak heeft die Ecuador reep. Donker, DONKER bruin, maar ook zo rood als de aarde kan zijn. Zo intens diep en vol is dit bitter, zonder hard te worden. Vergeet koffie, hier proef je tropische dieptes en ondoordringbaarheid, zalig. Aan het einde een klein zuur randje in de nasmaak als plaagstoot voor de concurrenten.
De Peru van Zotter is weer heel anders. Hij lijkt licht te beginnen maar knalt na een paar tellen in het zuur en wel zo, dat je toch weer verbaasd bent. Er zweven allerlei aroma's door dit zuur heen, zoals fruit en kruiden, maar vooral een scherp bitter houdt je bij de les. Geen reep voor beginners, voor de moedigen onder ons echter een must.
Zoals gezegd, volgende week wordt het suikerzoet.
Bij de wat krachtigere cacaopercentages had ik altijd het idee dat die paar procent niet zoveel invloed op de smaak konden hebben, en suiker smaakt naar suiker niet waar? Na het proeven van verschillende soorten suikers ben ik daar toch anders over gaan denken. Er is echter één categorie repen die geen zoetigheid kan bevatten: de honderd procent cacao repen, oftewel chocolade als groente.
De Amaro uit Peru ruikt meteen al heel anders, veel kruidiger, niks zoets te bekennen. Direct heb ik zuur in mijn mond van een espresso-achtige sterkte. Veel verder ontwikkelt de smaak zich niet, en deze smaak is ook snel weer weg. Niet mijn favoriet.
Tot slot is de Sao Tomé aan de beurt. Hij ruikt heerlijk naar vette chocolade. Vooral walnoten proef ik. Het daarbij horende droge mondgevoel komt er meteen achteraan.
De kleine Afrikaanse eilandengroep Sao Tomé produceert voor het grootste deel Fairtrade bio-chocolade, of dat hier ook het geval is weet ik niet. Sowieso weet ik verder niets over de gebruikte cacaosoorten van Amaro, of over de bewerkingswijze. Hun website is tamelijk kortaf en grotendeels in het Italiaans. Op de site van Cacao Runners kan ik nog wel een vertaling van de cv van Marco Colzani (eigenaar) vinden, maar meer ook niet. Ook op de verpakking een overdaad aan ontbrekende informatie. Geen groter contrast denkbaar dan die met een Zotter reep.
Bij Zotter is elke centimeter op de verpakking gebruikt om informatie over boon, bewerking en bewerker te vermelden. Ik weet dus dat het hier om een Arriba cacao uit Ecuador gaat die 36 uur is geconcheerd. De Peru reep betreft een cacaoblend van de Oro Verde coöperatie die 34 uur concheren over zich heen heeft gekregen. Beide soorten zijn bio en Fairtrade. De geur zou ik lui willen noemen, maar OH MIJN GOD wat een smaak heeft die Ecuador reep. Donker, DONKER bruin, maar ook zo rood als de aarde kan zijn. Zo intens diep en vol is dit bitter, zonder hard te worden. Vergeet koffie, hier proef je tropische dieptes en ondoordringbaarheid, zalig. Aan het einde een klein zuur randje in de nasmaak als plaagstoot voor de concurrenten.
De Peru van Zotter is weer heel anders. Hij lijkt licht te beginnen maar knalt na een paar tellen in het zuur en wel zo, dat je toch weer verbaasd bent. Er zweven allerlei aroma's door dit zuur heen, zoals fruit en kruiden, maar vooral een scherp bitter houdt je bij de les. Geen reep voor beginners, voor de moedigen onder ons echter een must.
Zoals gezegd, volgende week wordt het suikerzoet.
Reacties
Een reactie posten