Arm, rijk of gelukkig?

Rijkdom is relatief en heeft soms iets met geld van doen.
Rijk is Costa Rica al door zijn naam, maar ook staat dit land nummer één op de Happy Planet Index.
Haïti daarentegen staat min of meer garant voor armoede, is echter nummer 57 van de 140 op diezelfde lijst. Deze relatief hoge score verbaasde mij, maar heeft alles te doen met hun topscore op het gebied van ecologische voetafdruk. Dit geeft maar weer aan dat lijstjes vaak een vertekend beeld geven, want die geringe voetafdruk is geen bewuste keuze van de Haïtianen. Veel meer is dit een bijkomend resultaat van armoede en gebrek. (Voor de goede orde, Nederland staat 18e op deze lijst).

Wat cacao betreft zouden zowel Costa Rica als Haïti rijk bedeeld moeten zijn, als moeder natuur maar niet ingreep. Over Haïti en natuurcatastrofes hoef ik weinig te vertellen, echter ook Costa Rica heeft een geschiedenis. Dit land, bekend om zijn biodiversiteit, is eind 70er jaren zwaar getroffen door een schimmelinfectie die 80% van de cacaobomen infecteerde. Pas met de introductie van nieuwe, resistente planten is de cacaoproductie weer op gang gekomen.
Rijk worden als cacaoboer is wereldwijd een zeldzaamheid. In Costa Rica verdienen veel cacaoboeren erbij door rondleidingen aan toeristen te geven. In Haïti probeert het PISA collectief door betere technieken te gebruiken hun bonen voor een hogere prijs te verkopen. Zij worden daarbij geholpen door TAZA Chocolate die op hun beurt ook repen maakt van dezelfde cacao als waar Georgia Ramon mee werkt. Zoals alles bij Taza is die dan wel steengemalen. Helaas kan ik geen eigen link van dit collectief vinden maar hier is wat Cocoanect erover vertelt.
Hoe rijk de smaak ook mag zijn, chocolade lijkt onlosmakelijk met armoede verbonden. SCHANDE!

Repen van de week zijn de CariBeans Chocolate 72% Reserva Especial uit Costa Rica en de Georgia Ramon 80% Haïti uit, jawel, Haïti.

De CariBeans is een tree-to-bar reep, wat wil zeggen dat van de boom tot de reep alles onder een eigenaar valt. In dit geval Paul en Jeanne Johnson.  Op het Chocoa Festival was Paul aanwezig (model hippie) en bij navraag vertelde hij dat de gebruikte soort een Matina cacao is. Dit is een Forastero variëteit die voorkomt in Costa Rica en Mexico. De reep is klein (25 gr) glanst mooi en ruikt fris, bijna bloemig. Hij breekt helder knappend en wil graag smelten waarbij werkelijk een fijn mond gevoel ontstaat. Na een vlakke start is het even wachten tot ik een licht zuur proef, die de topnoot van een goede maar niet te sterke espressosmaak blijkt te zijn. Tegen de tijd dat mijn hele stukje gesmolten is blijkt er toch een donker chocoladebitter schuil te gaan in deze reep die wat suiker betreft precies naar mijn smaak is. 

De Georgia Ramon is een blend van Trinitario- en Criollocacao. Gelukkig is deze reep wel 50 gr en elke gram zijn centen waard. Ga hier maar even voor zitten. Natuurlijk maakt deze chocolatier er een reep van die er goed uitziet en een sterke krak geeft. Daarbij een geur alsof je met je neus in een dik mostapijt van chocolade ligt. Ik laat hem rustig in mijn mond smelten en denk...drop. Niet iedereen zal dit lekker vinden. Er blijft ook als de smaak zich naar het bittere, gebrande ontwikkelt een zuur hangen dat niet oplost in iets anders. Tot slot doet de intensiteit mij even schudden met mijn hoofd BWEH wat lekker, en ik kijk met nieuwe ogen naar deze reep. Wat blijft hangen is een mond vol chocoladesmaak, een zure damp in mijn neus en het gevoel van een sterke koffie in mijn maag. 

Goede chocolade geeft een rijk gevoel.

De Georgia Ramon is bij goede chocoladewinkels wel te vinden. De CariBeans zul je online moeten bestellen.

Volgende week de laatste repen van het Chocoa Festival.