Weet u een goeie brug-reep?
Na vijf dagen Chocoa Festival heb ik geen idee waar te beginnen met schrijven. Zoals elk gelezen boek erom vraagt ook dat andere boek te lezen, zo leidt elk geleerd feitje in chocoland naar minstens één volgende vraag. Ik begin dus maar ergens in het midden van wat ik op het festival hoorde namelijk: Weet u een goeie brug-reep?
Op het Chocolate Makers' Forum was een mooie discussie gaande over hoe de betere soort chocolade aan populariteit kan winnen. Het woord brug-reep werd gebruikt voor een reep die de overstap tussen de standaardrepen en iets als een single origin reep zou kunnen vergemakkelijken. Sommige mensen zijn totaal onbekend met single origin, andere hebben misschien het idee dat je direct aan de 100% potgrond zit te knabbelen. Als ik terugdenk aan hoe ik me als chocoholic heb ontwikkeld staan een paar momenten mij goed voor de geest. Beginnend bij de fascinatie voor de repen van mijn vader, waar ik als klein jongetje niet aan mocht komen, langs mijn eerste kopje chocolademelk bij Rausch in Berlijn, tot aan het moment dat ik van Zotter de reep met blauwschimmelkaas en balsamico cadeau kreeg. Ja, met een beetje moed en een beetje hulp kun je je smaak ontwikkelen.
Mocht je je geroepen voelen daadwerkelijk je naaste te helpen, dan lijkt in het diepe springen met 100% me geen goed idee. Ik zou voor een mooie 70% gaan om zo, langzaam, onbekend smaakterrein te laten betreden.
Een beetje moed is alles wat nodig is en de beschikbaarheid van goede chocolade natuurlijk.
De Alkimia zeshoek is bij The Chocolate Shop te bestellen, de reep van Manifesto Cacao is voor zover ik weet niet in Nederland te krijgen. Over die beschikbaarheid moeten we het nog maar eens hebben, maar dat een volgende keer, nu proeven.
Wat betreft de Manifesto reep houd ik het kort. Deze reep komt uit de regio Arauca in Colombia. Op het bijgeleverde rolletje staat een foto van de cacaoboer en een grafiekje met het smaakprofiel van de reep. Zeker in deze regio is het sociale werk van een coöperatie als Manifesto van grote waarde.
Wat smaak betreft blijft het hier eenduidig (hazel-)noot, met een klein beetje zuur geen uitschieters, maar wel vol en zoet cacao-achtig. Een echte brug-reep.
De Alkimia 70% heet Amazonas en ik neem dus aan dat de cacao uit dit gebied van Peru komt, het noorden, maar iets meer info had wel gemogen. Door de vorm kun je deze reep in driehoekjes breken, is weer eens wat anders. De kleur heeft een beetje een rode glans, de geur is wat terughoudend, misschien zelfs stoffig. Een wat grovere structuur laat hem makkelijk breken. Wat er niet aan geur uitspringt komt bij het proeven juist wel vrij. Ik vind het een heerlijke volle smaak met warme aroma's, en moet meteen denken aan de koffiebranderij achter ons huis. Goed geroosterde bonen zou ik zo zeggen. Op het pakje lees ik dan citrussmaak, nou die heb ik niet geproefd. Kaneel komt wel zachtjes opzetten tijdens het langzame smelten en mengt mooi met het milde bitter van de koffiesmaak. Ook deze reep is voldoende zoet, dat lijkt me bij een brug-reep nodig.
Geef dit aan je bezoek na een etentje en voor je het weet zegt iemand, "oh, helemaal niet vies", en heb je weer een zieltje over de brug geholpen op weg naar goede chocolade.
Pure chocolade blijft puur genot.
Op het Chocolate Makers' Forum was een mooie discussie gaande over hoe de betere soort chocolade aan populariteit kan winnen. Het woord brug-reep werd gebruikt voor een reep die de overstap tussen de standaardrepen en iets als een single origin reep zou kunnen vergemakkelijken. Sommige mensen zijn totaal onbekend met single origin, andere hebben misschien het idee dat je direct aan de 100% potgrond zit te knabbelen. Als ik terugdenk aan hoe ik me als chocoholic heb ontwikkeld staan een paar momenten mij goed voor de geest. Beginnend bij de fascinatie voor de repen van mijn vader, waar ik als klein jongetje niet aan mocht komen, langs mijn eerste kopje chocolademelk bij Rausch in Berlijn, tot aan het moment dat ik van Zotter de reep met blauwschimmelkaas en balsamico cadeau kreeg. Ja, met een beetje moed en een beetje hulp kun je je smaak ontwikkelen.
Mocht je je geroepen voelen daadwerkelijk je naaste te helpen, dan lijkt in het diepe springen met 100% me geen goed idee. Ik zou voor een mooie 70% gaan om zo, langzaam, onbekend smaakterrein te laten betreden.
Een beetje moed is alles wat nodig is en de beschikbaarheid van goede chocolade natuurlijk.
De Alkimia zeshoek is bij The Chocolate Shop te bestellen, de reep van Manifesto Cacao is voor zover ik weet niet in Nederland te krijgen. Over die beschikbaarheid moeten we het nog maar eens hebben, maar dat een volgende keer, nu proeven.
Wat betreft de Manifesto reep houd ik het kort. Deze reep komt uit de regio Arauca in Colombia. Op het bijgeleverde rolletje staat een foto van de cacaoboer en een grafiekje met het smaakprofiel van de reep. Zeker in deze regio is het sociale werk van een coöperatie als Manifesto van grote waarde.
Wat smaak betreft blijft het hier eenduidig (hazel-)noot, met een klein beetje zuur geen uitschieters, maar wel vol en zoet cacao-achtig. Een echte brug-reep.
De Alkimia 70% heet Amazonas en ik neem dus aan dat de cacao uit dit gebied van Peru komt, het noorden, maar iets meer info had wel gemogen. Door de vorm kun je deze reep in driehoekjes breken, is weer eens wat anders. De kleur heeft een beetje een rode glans, de geur is wat terughoudend, misschien zelfs stoffig. Een wat grovere structuur laat hem makkelijk breken. Wat er niet aan geur uitspringt komt bij het proeven juist wel vrij. Ik vind het een heerlijke volle smaak met warme aroma's, en moet meteen denken aan de koffiebranderij achter ons huis. Goed geroosterde bonen zou ik zo zeggen. Op het pakje lees ik dan citrussmaak, nou die heb ik niet geproefd. Kaneel komt wel zachtjes opzetten tijdens het langzame smelten en mengt mooi met het milde bitter van de koffiesmaak. Ook deze reep is voldoende zoet, dat lijkt me bij een brug-reep nodig.
Geef dit aan je bezoek na een etentje en voor je het weet zegt iemand, "oh, helemaal niet vies", en heb je weer een zieltje over de brug geholpen op weg naar goede chocolade.
Pure chocolade blijft puur genot.
Om op het eerste stukje te reageren... de 'bridge bars' - ligt er natuurlijk ook wel een beetje aan vanuit waar de brug moet komen, en waarheen die moet gaan. Maar als we zeggen dat het een reep moet zijn voor mensen die generieke melkchocolade waarderen zou ik zeggen... de Femmes de Virunga van Original Beans doet het dan heel goed. 55% cacao, ruim veel meer dan de 30-40 die mensen dan gewend zijn, en een mooie brug richting pure chocolade. 70% is voor sommige mensen al net een stapje te heftig, voor anderen weer absoluut niet. M'n moeder bijvoorbeeld, trakteer ik graag op goede chocolade, ze waardeert inmiddels vooral de Zotter 50% Nicaragua. Maar puur gaat er bij haar gewoon niet in. En dat is is ook prima, lijkt me.
BeantwoordenVerwijderenEn dan denk ik dat er dus meerdere bruggen moeten zijn. Een bruggetje voor de melkchocolade liefhebbers (zotter nicaragua doet het dan heel goed, original beans ook), een bruggetje voor pure liefhebbers, die uit allerlei repen kan bestaan, als ze maar aansprekend, niet ál te heftig en misschien ook niet al te prijzig zijn, als ze maar laten zien dat er chocolade bestaat die echt 'anders' is.
Voor mij persoonlijk was de Tres Hombres reep van Chocolatemakers zo'n brug, ooit van m'n tante in Amsterdam gekregen. Cacaobonen die per zeilschip komen, zo'n andere smaak... ik was gelijk om.
En dan is het denk ik niet aan één reep, maar helpt het veel meer als mensen in één keer enkele toegankelijke, verschillende maar vergelijkbare, chocolades proeven. Kortom...een proeverijtje, of een proefpakket. Een stuk of drie tot vijf repen. Met aandacht proeven. Heb al vaker de 'lichtjes' aan zien gaan bij mensen bij zo'n gelegenheid.
Lang verhaal. Dat krijg je, met zo'n 'gespreksonderwerp'. Mmm chocolade. Alkimia beviel me (ook) wel, leuk dat TheChocolateShop ze heeft :) Groet!
Beste Paul,
Verwijderenhelemaal mee eens. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden en evenzovele bruggetjes te maken. Leuk te horen dat een brug-reep jou dus wel wat zegt. Ook leuk dat jij nog weet welke chocolade indruk op jou zelf maakte. Wat betreft de lichtjes aan laten gaan: ik heb ooit bij een Maple Syrup proeverij meegemaakt dat de eigenaar met de camera afwachtte bij welke "grade" de lichtjes aangingen. Hij nam dan precies van dat moment waarop het gebeurde een foto. Je kunt aan mensen zien wanneer de smaak raak is.
Het argument van de prijs snap ik vanuit het perspectief van verkoper heel goed. Daarom blijf Ik als blogger strijden voor meer inzicht in dit wondermooie product en het besef dat daar een prijs bij hoort.
Dank voor je reactie, Peter