Choco actualiteit
Mijn moeder vertelde mij al: als je spruitjes wilt verkopen moet je een bord in de tuin zetten "Spruitjes te koop".
Wie nu zijn chocolade aan de man wil brengen volgt nog steeds die tactiek alleen de techniek is wat uitgebreider geworden. Tony's Chocolonely weet hoe je met deze technieken om moet gaan. Er is geen andere zoetigheid of lekkernij te bedenken die zo de media bespeelt. Een boek uitgeven, bieden op een kolencentrale, ter discussie staan in Jinek, gecombineerd met een agressieve maar vrolijke marketing legt het deze firma geen windeieren. Ook in het buitenland valt dit op, voor wie een goed artikel over dit merk wil lezen, hier een link naar de Financial Times.
Marketing is het sleutelwoord dat thema van flink wat discussies en lezingen is tijdens het Chocoa festival ( 21/25 Feb. in Amsterdam). Ben benieuwd naar wat de "trends" zijn.
Van retailers hoor ik dat de verpakking bepalend is voor welke reep goed loopt, en bij de inkoop is het vaak een bepalende factor. Enigszins begrijpen doe ik het wel. Het valt niet mee om van alle producten verstand te hebben en we oordelen nu eenmaal makkelijk op het uiterlijk. Een leuke opdracht: hoe ziet jouw ideale chocoladereep eruit? Ik hoor het graag.
Voor deze week heb ik dus een reep Tony's 70% en als contrast twee repen uit een andere marketinghoek, de Aldi. Het merk Moser Roth wordt voor de Aldi door Storck GmbH Duitsland (o.a. Merci) geproduceerd. In het vak ernaast lag een Fair Trade reep uit Ecuador 71%, merkloos, maar de kleine lettertjes vertellen mij dat het om een reep van het Belgische merk Libeert gaat.
Om met Tony's te beginnen. Zij halen hun cacao uit West Afrika, het zal dus wel een Forastero-cacao zijn. Het is een dikke beetje doffe reep die wel goed geurt maar hierbij geen typische eigenschappen prijs geeft. Hooguit vind ik na lang snuffelen de geur wat weeïg zoet worden. Makkelijk breken doet de reep niet (over de rare onregelmatige stukjes is al genoeg gezegd). De dikke brokken smelten niet makkelijk, voor je het weet ga je toch kauwen. Wat smaak betreft vind ik dit een lastige want een richting geeft deze reep niet duidelijk. Zuur is afwezig, koffie of fruit zit er wet mij betreft ook niet in, wat wel doorkomt is bitter met suiker. Voor mij is het behoorlijk veel suiker maar gelukkig gaat het bitter ook wel diep. Het woord astringent (zie mijn vorige blog) is hier enigszins van toepassing. Maar ook hierbij moet ik zeggen een spannende ontwikkeling in deze bittere toon is er niet bij. Dit is toch gewoon een reep voor hen die flinke brokken willen eten. Ik begrijp waarom ze met hun smaken zo goed scoren.
De Moser Roth 85% is van een Zuid Amerikaanse cacao gemaakt, de soort is niet vermeld, ik ga ook hier van een Forastero uit. De reepjes zijn dun en zitten met z'n vijven verpakt. Deze plakjes glanzen mooi en de vanillegeur komt direct vrij (vanille-extract is dan ook toegevoegd). Het smelten gaat bijna vanzelf. Het is een "vette" chocoladesmaak waar wel een lekkere mokkakoffie kick bij zit. Gelukkig is deze reep niet zoet maar verder ook niet spannend te noemen. (Wie dit merk googelt vindt veel over "olieresten". Hier zijn later weer allerlei herzieningen op gekomen.)
Dan de "Fair" reep 71% uit Ecuador. Ook hier is geen cacaosoort vermeld maar ik durf geen gokje te wagen welke soort is gebruikt. Het zou echter zonde zijn als je een dure soort neemt en dit niet als marketing gebruikt. Een mooie reep straalt me tegemoet en het bitter dringt meteen in m'n neus. Bij het smelten voelt hij wat droog, stoffig aan, maar dit is een inleiding op eindelijk wat smaak. Het zijn nuances en hints maar hier gebeurd tenminste wat. Eerst krijg ik iets koffie mee maar dan komt er zuur dat naar een bloemen aroma overhelt. Het bitter blijft de ondertoon en de suiker is goed weggewerkt.
Marketingtechnisch is Tony's wellicht TOP. Smaaktechnisch ga ik liever naar de Aldi of rij meteen door naar de speciaalwinkel.
Wie nu zijn chocolade aan de man wil brengen volgt nog steeds die tactiek alleen de techniek is wat uitgebreider geworden. Tony's Chocolonely weet hoe je met deze technieken om moet gaan. Er is geen andere zoetigheid of lekkernij te bedenken die zo de media bespeelt. Een boek uitgeven, bieden op een kolencentrale, ter discussie staan in Jinek, gecombineerd met een agressieve maar vrolijke marketing legt het deze firma geen windeieren. Ook in het buitenland valt dit op, voor wie een goed artikel over dit merk wil lezen, hier een link naar de Financial Times.
Marketing is het sleutelwoord dat thema van flink wat discussies en lezingen is tijdens het Chocoa festival ( 21/25 Feb. in Amsterdam). Ben benieuwd naar wat de "trends" zijn.
Van retailers hoor ik dat de verpakking bepalend is voor welke reep goed loopt, en bij de inkoop is het vaak een bepalende factor. Enigszins begrijpen doe ik het wel. Het valt niet mee om van alle producten verstand te hebben en we oordelen nu eenmaal makkelijk op het uiterlijk. Een leuke opdracht: hoe ziet jouw ideale chocoladereep eruit? Ik hoor het graag.
Voor deze week heb ik dus een reep Tony's 70% en als contrast twee repen uit een andere marketinghoek, de Aldi. Het merk Moser Roth wordt voor de Aldi door Storck GmbH Duitsland (o.a. Merci) geproduceerd. In het vak ernaast lag een Fair Trade reep uit Ecuador 71%, merkloos, maar de kleine lettertjes vertellen mij dat het om een reep van het Belgische merk Libeert gaat.
Om met Tony's te beginnen. Zij halen hun cacao uit West Afrika, het zal dus wel een Forastero-cacao zijn. Het is een dikke beetje doffe reep die wel goed geurt maar hierbij geen typische eigenschappen prijs geeft. Hooguit vind ik na lang snuffelen de geur wat weeïg zoet worden. Makkelijk breken doet de reep niet (over de rare onregelmatige stukjes is al genoeg gezegd). De dikke brokken smelten niet makkelijk, voor je het weet ga je toch kauwen. Wat smaak betreft vind ik dit een lastige want een richting geeft deze reep niet duidelijk. Zuur is afwezig, koffie of fruit zit er wet mij betreft ook niet in, wat wel doorkomt is bitter met suiker. Voor mij is het behoorlijk veel suiker maar gelukkig gaat het bitter ook wel diep. Het woord astringent (zie mijn vorige blog) is hier enigszins van toepassing. Maar ook hierbij moet ik zeggen een spannende ontwikkeling in deze bittere toon is er niet bij. Dit is toch gewoon een reep voor hen die flinke brokken willen eten. Ik begrijp waarom ze met hun smaken zo goed scoren.
De Moser Roth 85% is van een Zuid Amerikaanse cacao gemaakt, de soort is niet vermeld, ik ga ook hier van een Forastero uit. De reepjes zijn dun en zitten met z'n vijven verpakt. Deze plakjes glanzen mooi en de vanillegeur komt direct vrij (vanille-extract is dan ook toegevoegd). Het smelten gaat bijna vanzelf. Het is een "vette" chocoladesmaak waar wel een lekkere mokkakoffie kick bij zit. Gelukkig is deze reep niet zoet maar verder ook niet spannend te noemen. (Wie dit merk googelt vindt veel over "olieresten". Hier zijn later weer allerlei herzieningen op gekomen.)
Dan de "Fair" reep 71% uit Ecuador. Ook hier is geen cacaosoort vermeld maar ik durf geen gokje te wagen welke soort is gebruikt. Het zou echter zonde zijn als je een dure soort neemt en dit niet als marketing gebruikt. Een mooie reep straalt me tegemoet en het bitter dringt meteen in m'n neus. Bij het smelten voelt hij wat droog, stoffig aan, maar dit is een inleiding op eindelijk wat smaak. Het zijn nuances en hints maar hier gebeurd tenminste wat. Eerst krijg ik iets koffie mee maar dan komt er zuur dat naar een bloemen aroma overhelt. Het bitter blijft de ondertoon en de suiker is goed weggewerkt.
Marketingtechnisch is Tony's wellicht TOP. Smaaktechnisch ga ik liever naar de Aldi of rij meteen door naar de speciaalwinkel.
Reacties
Een reactie posten