Onbekend maar bemind
De repen van deze week zijn niet zo bekend bij het grote publiek in Nederland en ook niet eenvoudig te verkrijgen.
Ik heb deze repen onderweg gekocht maar zonder er een binding mee te hebben. Repen ken je vaak van vroeger of heb je leren kennen doordat iemand je er opmerkzaam op heeft gemaakt. Soms wil een charmante verkoper, die zijn best doet mij te overtuigen, ook helpen. Niets van dit al is hier van toepassing. Ik heb gewoon gekocht wat ik tegenkwam en moet dus oppassen dat dit niet een droog verhaal wordt. Voor mij liggen nu uit Duitsland van Hachez de 77% Cocoa d'Arriba classic en uit Frankrijk van het merk Valrhona de Andoa 70%.
In zekere zin betreft het hier een David en Goliath vergelijking.
Mij verbaast het te lezen dat beide merken weliswaar hun eigen naam hebben behouden maar uiteindelijk onderdeel zijn geworden van grotere concerns. Het maakt niet uit hoe groot of klein je als chocolademerk bent, met het uitgeven van aandelen gaat je onafhankelijkheid verloren.
Desalniettemin hebben beide merken wel wat te bieden. Hachez heeft in Hamburg het Chocoversum en Valrhona bied de bezoekers la Cité du Chocolat bij Lyon.
Valrhona is ook het chocolademerk dat we vaak zien bij de betere chocolatier (zie mijn blogs over Bonbons van Puccini en Pompadour), zij richten zich nadrukkelijk op het beleveren en opleiden van chocolatiers. Er bestaat zelfs een compleet opleidingsinstituut, L'Ecole Valrhona vanuit dit merk, niet alleen in hun thuishaven Tain-L'Hermitage maar ook in Brooklyn, New York en Tokio. Dit is een echte wereldspeler die voor de meeste Nederlanders onbekend is gebleven.
Daartegenover staat Hachez, een Bremer chocoladeproducent die niet tot de grote spelers behoort. Zij raken vaak ondergesneeuwd door de sterke positie die Lindt op de Duitse thuismarkt heeft. Daarbij hebben enkele vermeldingen over minerale oliën in hun chocolade hen geen goed gedaan, maar zij stonden daarin niet alleen.
Nu over tot het proeven. Hachez gebruikt in deze reep Cocoa d'Arriba dit is een ondersoort van de Forastero uit Ecuador. Hier is weliswaar vanille toegevoegd, er is geen Lecithine gebruikt. De reep is behoorlijk hard en geeft een luide knak. De geur is lui, zoet en weinig verrassend. Hij smelt niet makkelijk maar geeft wel langzaam een mooie bittere smaak vrij die duidelijk naar mokkakoffie overhelt. Ik doe mijn best zuur te vinden maar moet mij met de suggestie ervan tevreden stellen, alleen mijn droge mond is nog het vermelden waard.
De Valrhona Andoa is een Fair Trade, biologische Grand Cru uit Peru, maar als je zoveel vermeldt is het voor mij onbegrijpelijk dat je de cacaosoort niet aangeeft. Jammer.
De reep ziet er vrij licht uit en ruikt kruidig, prikkelend. Hij smelt heerlijk, hier is wel sojalecithine gebruikt. De smaak is niet eenvoudig samen te vatten, er zit een zoete grondtoon onder een wisselend spel van fruit en kruiden. Het ene moment denk ik aan Ras el hanout, dan meen ik weer zwarte bessen te herkennen, maar niets komt er uitgesproken uit naar voren.
Mocht je eens je gasten wat afwisseling willen bieden zet dan twee zulke duidelijk verschillende chocolades op tafel, altijd goed voor een fijn uurtje proeven.
Voor volgende week veel bitters met wat kleuren maar net zo onbekend.
Ik heb deze repen onderweg gekocht maar zonder er een binding mee te hebben. Repen ken je vaak van vroeger of heb je leren kennen doordat iemand je er opmerkzaam op heeft gemaakt. Soms wil een charmante verkoper, die zijn best doet mij te overtuigen, ook helpen. Niets van dit al is hier van toepassing. Ik heb gewoon gekocht wat ik tegenkwam en moet dus oppassen dat dit niet een droog verhaal wordt. Voor mij liggen nu uit Duitsland van Hachez de 77% Cocoa d'Arriba classic en uit Frankrijk van het merk Valrhona de Andoa 70%.
In zekere zin betreft het hier een David en Goliath vergelijking.
Mij verbaast het te lezen dat beide merken weliswaar hun eigen naam hebben behouden maar uiteindelijk onderdeel zijn geworden van grotere concerns. Het maakt niet uit hoe groot of klein je als chocolademerk bent, met het uitgeven van aandelen gaat je onafhankelijkheid verloren.
Desalniettemin hebben beide merken wel wat te bieden. Hachez heeft in Hamburg het Chocoversum en Valrhona bied de bezoekers la Cité du Chocolat bij Lyon.
Valrhona is ook het chocolademerk dat we vaak zien bij de betere chocolatier (zie mijn blogs over Bonbons van Puccini en Pompadour), zij richten zich nadrukkelijk op het beleveren en opleiden van chocolatiers. Er bestaat zelfs een compleet opleidingsinstituut, L'Ecole Valrhona vanuit dit merk, niet alleen in hun thuishaven Tain-L'Hermitage maar ook in Brooklyn, New York en Tokio. Dit is een echte wereldspeler die voor de meeste Nederlanders onbekend is gebleven.
Daartegenover staat Hachez, een Bremer chocoladeproducent die niet tot de grote spelers behoort. Zij raken vaak ondergesneeuwd door de sterke positie die Lindt op de Duitse thuismarkt heeft. Daarbij hebben enkele vermeldingen over minerale oliën in hun chocolade hen geen goed gedaan, maar zij stonden daarin niet alleen.
Nu over tot het proeven. Hachez gebruikt in deze reep Cocoa d'Arriba dit is een ondersoort van de Forastero uit Ecuador. Hier is weliswaar vanille toegevoegd, er is geen Lecithine gebruikt. De reep is behoorlijk hard en geeft een luide knak. De geur is lui, zoet en weinig verrassend. Hij smelt niet makkelijk maar geeft wel langzaam een mooie bittere smaak vrij die duidelijk naar mokkakoffie overhelt. Ik doe mijn best zuur te vinden maar moet mij met de suggestie ervan tevreden stellen, alleen mijn droge mond is nog het vermelden waard.
De Valrhona Andoa is een Fair Trade, biologische Grand Cru uit Peru, maar als je zoveel vermeldt is het voor mij onbegrijpelijk dat je de cacaosoort niet aangeeft. Jammer.
De reep ziet er vrij licht uit en ruikt kruidig, prikkelend. Hij smelt heerlijk, hier is wel sojalecithine gebruikt. De smaak is niet eenvoudig samen te vatten, er zit een zoete grondtoon onder een wisselend spel van fruit en kruiden. Het ene moment denk ik aan Ras el hanout, dan meen ik weer zwarte bessen te herkennen, maar niets komt er uitgesproken uit naar voren.
Mocht je eens je gasten wat afwisseling willen bieden zet dan twee zulke duidelijk verschillende chocolades op tafel, altijd goed voor een fijn uurtje proeven.
Voor volgende week veel bitters met wat kleuren maar net zo onbekend.
Reacties
Een reactie posten