Bonbons III de finale
Tja, het is hard werken zo'n blog en iemand moet het doen, dus daar ga ik weer.
Iets vinden van de chocolade die ik at deed ik altijd al, maar er nu regelmatig over schrijven vergt zorg, aandacht en vooral voorbereiding.
Zo heb ik om deze serie over bonbons af te sluiten al met al vier winkels bezocht, te weten: Chocolaterie Pompadour Huidenstraat 12 Amsterdam, Leonidas overal te vinden, Sweet Sisters in Amersfoort voor de bonbons van DaVinci en Simon Levelt waar ze Geruba bonbons verkopen.
Pompadour en DaVinci bonbons worden in Amsterdam gemaakt, die van Geruba in Schinnen (Limburg) en Leonidas in Anderlecht (Belgie).
Qua herkomst van de chocolade ziet de spreiding er echter niet zo bont uit. Leonidas en DaVinci gebruiken Callebaut chocolade waarbij opgemerkt moet worden dat DaVinci eigenaar Jan Blancke ambassadeur is van deze chocogigant. Hij heeft dan ook het genoegen met een eigen chocoladeblend te mogen werken. Geruba gebruikt ook chocolade van Callebaut maar ook van Belcolade en Valrhona, welke bonbon van welke chocolade is is niet te achterhalen. Tot slot Pompadour, zij gebruiken uitsluitend Valrhona chocolade. Al met al dus een zeer beperkt aanbod aan chocolade.
Bij Geruba springt de gembersmaak eruit, goed scherp en lekkere combi met de karamelcrème. Als meest opvallende bij Leonidas kan ik de 72% chocoladecrèmevulling vermelden. Een donkere chocoladecreme die als uitzondering in hun assortiment niet al te zoet is. De DaVinci bonbons moet ik toch iets uitgebreider bespreken. De rodepepersmaak is werkelijk heerlijk. Chocolade met peper is een klassieker en voor mij is deze bonbon een ware topper. De combinatie tussen de chococrème, weinig suiker en een korte venijnige peperoppepper is precies goed getroffen. De andere smaken die ik van hen heb zijn goed en tenminste niet te zoet. Tot ik de laatste neem. De karamelvulling vind ik echt niet lekker, te zoet. Al is natuurlijk het zout niet vergeten, deze ingrediënten samen kunnen mij niet bekoren. Maar misschien spreekt het juist voor de makers dat ze uitgesproken durven zijn in hun keuze en daarbij op de koop toe nemen dat er ook smaken tussen zitten die geen allemansvriend zijn.
Als laatste van deze serie is Pompadour aan de beurt. HEERLIJK! Zij tonen de lef om smaken tot in het extreme door te trekken. Ik moet even aan Metropolitan denken (zie vorige week). Krachtig is de frambozensmaak tot in het zure bereik doorgetrokken en geeft daardoor goed contrast met de bitters en zoet van de chocolade. Zo kan een bonbon echt complex van smaak worden. Ook zeker een compliment aan de verkoopster die toen ik om pure chocolade vroeg vrolijk zei " Oh maar u moet de witte chocolade met groene thee proeven". Als je overtuigd bent van je product moet je dat gewoon zeggen, zo kun je soms een klant erbij winnen. Ik zou deze nooit zelf gekocht hebben maar heb er toch van genoten. Ook hier een fijne complexiteit in de smaak door een sterk (jasmijn)thee-aroma mee te geven aan de witte crème. Wie niet bang is voor een bonbon die niet zoet is moet hier zijn.
Wat ik aan het eind van deze serie kwijt wil is een vreugdevolle boodschap. Bij bijna alle chocolatiers zie je dat er belang word gehecht aan de kwaliteit en aan de "eerlijkheid" van hun grondstoffen. Al staat dit niet bij iedereen op de site of verpakking, de aandacht ervoor is hoopgevend.
Daarom wil ik hierbij Callebaut mijn complimenten maken. Tijdens mijn veldwerk ben ik op menig programma gestoten dat door deze gigant in het leven is geroepen. Op hun website kun je er het nodige over lezen. Natuurlijk is het nog lang niet zo dat de hele chocohandel fairtrade en duurzaam is maar je kunt niet ontkennen dat er positieve ontwikkelingen zijn. Dus zet dit voort Callebaut.
Ik zelf ben blij dat deze serie erop zit en verheug me weer op een lekkere reep chocolade, want als je van chocolade houdt smaakt niets zo lekker als een goeie pure reep, daar kan geen bonbon tegen op.
Fijne dagen.
Growing Great Chocolate™ programma
Gr Growing Great Chocolate™ programmaGreatChocola™ programma
Iets vinden van de chocolade die ik at deed ik altijd al, maar er nu regelmatig over schrijven vergt zorg, aandacht en vooral voorbereiding.
Zo heb ik om deze serie over bonbons af te sluiten al met al vier winkels bezocht, te weten: Chocolaterie Pompadour Huidenstraat 12 Amsterdam, Leonidas overal te vinden, Sweet Sisters in Amersfoort voor de bonbons van DaVinci en Simon Levelt waar ze Geruba bonbons verkopen.
Pompadour en DaVinci bonbons worden in Amsterdam gemaakt, die van Geruba in Schinnen (Limburg) en Leonidas in Anderlecht (Belgie).
Qua herkomst van de chocolade ziet de spreiding er echter niet zo bont uit. Leonidas en DaVinci gebruiken Callebaut chocolade waarbij opgemerkt moet worden dat DaVinci eigenaar Jan Blancke ambassadeur is van deze chocogigant. Hij heeft dan ook het genoegen met een eigen chocoladeblend te mogen werken. Geruba gebruikt ook chocolade van Callebaut maar ook van Belcolade en Valrhona, welke bonbon van welke chocolade is is niet te achterhalen. Tot slot Pompadour, zij gebruiken uitsluitend Valrhona chocolade. Al met al dus een zeer beperkt aanbod aan chocolade.
Bij Geruba springt de gembersmaak eruit, goed scherp en lekkere combi met de karamelcrème. Als meest opvallende bij Leonidas kan ik de 72% chocoladecrèmevulling vermelden. Een donkere chocoladecreme die als uitzondering in hun assortiment niet al te zoet is. De DaVinci bonbons moet ik toch iets uitgebreider bespreken. De rodepepersmaak is werkelijk heerlijk. Chocolade met peper is een klassieker en voor mij is deze bonbon een ware topper. De combinatie tussen de chococrème, weinig suiker en een korte venijnige peperoppepper is precies goed getroffen. De andere smaken die ik van hen heb zijn goed en tenminste niet te zoet. Tot ik de laatste neem. De karamelvulling vind ik echt niet lekker, te zoet. Al is natuurlijk het zout niet vergeten, deze ingrediënten samen kunnen mij niet bekoren. Maar misschien spreekt het juist voor de makers dat ze uitgesproken durven zijn in hun keuze en daarbij op de koop toe nemen dat er ook smaken tussen zitten die geen allemansvriend zijn.
Als laatste van deze serie is Pompadour aan de beurt. HEERLIJK! Zij tonen de lef om smaken tot in het extreme door te trekken. Ik moet even aan Metropolitan denken (zie vorige week). Krachtig is de frambozensmaak tot in het zure bereik doorgetrokken en geeft daardoor goed contrast met de bitters en zoet van de chocolade. Zo kan een bonbon echt complex van smaak worden. Ook zeker een compliment aan de verkoopster die toen ik om pure chocolade vroeg vrolijk zei " Oh maar u moet de witte chocolade met groene thee proeven". Als je overtuigd bent van je product moet je dat gewoon zeggen, zo kun je soms een klant erbij winnen. Ik zou deze nooit zelf gekocht hebben maar heb er toch van genoten. Ook hier een fijne complexiteit in de smaak door een sterk (jasmijn)thee-aroma mee te geven aan de witte crème. Wie niet bang is voor een bonbon die niet zoet is moet hier zijn.
Wat ik aan het eind van deze serie kwijt wil is een vreugdevolle boodschap. Bij bijna alle chocolatiers zie je dat er belang word gehecht aan de kwaliteit en aan de "eerlijkheid" van hun grondstoffen. Al staat dit niet bij iedereen op de site of verpakking, de aandacht ervoor is hoopgevend.
Daarom wil ik hierbij Callebaut mijn complimenten maken. Tijdens mijn veldwerk ben ik op menig programma gestoten dat door deze gigant in het leven is geroepen. Op hun website kun je er het nodige over lezen. Natuurlijk is het nog lang niet zo dat de hele chocohandel fairtrade en duurzaam is maar je kunt niet ontkennen dat er positieve ontwikkelingen zijn. Dus zet dit voort Callebaut.
Ik zelf ben blij dat deze serie erop zit en verheug me weer op een lekkere reep chocolade, want als je van chocolade houdt smaakt niets zo lekker als een goeie pure reep, daar kan geen bonbon tegen op.
Fijne dagen.
Growing Great Chocolate™ programma
Gr Growing Great Chocolate™ programmaGreatChocola™ programma
Reacties
Een reactie posten