Bonbons II
Ik heb al eerder de stelling gedeponeerd dat de hele wereld chocolade is. Deze week werd ik gesterkt in dit idee door de verschillen in bonbons te onderzoeken. Zoals dat wat je eet iets zegt over wie je bent, zegt ook de chocolade die je eet iets over jou. Maar ook hoe je chocolade maakt en verwerkt zegt iets over hoe je in de wereld staat en hoe je met haar om wilt gaan.
Met dit perspectief als uitgangspunt botsen deze week twee werelden op elkaar. Ik was in Amsterdam bij Metropolitan in de Warmoesstraat waar ons genot als een hoger doel beleden wordt zonder in platte lustbevrediging te vervallen. Daarna bezocht ik Stam Chocolaterie in de Arent Krijtsstraat in Diemen. Een winkel die mij bij het betreden als een wormhole terugbracht naar lang vervlogen tijden, herinneringen oproepende aan slagroomtruffels achter de glazen toonbank van de bakker bij ons om de hoek, waarbij ik als klein jongetje wegdroomde van al dat lekkers, dit alles opgeroepen door een bedwelmende chocoladegeur die deze winkel beheerst (sentimentele snik).
Het verschil in bonbons is ook enorm. Bij Metropolitan zijn het slanke elegante staafjes van gelijke vorm, door Kees Raat bewust zo gekozen. Sommige met poedersuiker of ander strooisel licht versierd. De keuze is beperkt maar met smaken als vanille-karamel en zeezout, chipotle of gember zeker up to date.
Bij Stam Chocolaterie hebben de bonbons klassieke vormen, soms met de firmanaam of Sint Joris erop afgebeeld. Barok is de aanblik en er zijn stevige hompen bij. De keuze is enorm, maar de smaken die hier aangeboden worden zijn net zo klassiek als het uiterlijk: praliné, advokaat, amarena etc.
Wat betreft de gebruikte chocolade zijn we gauw klaar. Zoals ik eerder schreef (zie mijn blog "heimelijke genoegens") is alles bij Metropolitan gemaakt van een Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek en in eigen bedrijf vervaardigd. Stam haalt zijn chocolade bij Callebaut naar eigen receptuur en bij navraag bij de afdeling verkoop kreeg ik te horen dat zij belang hechten aan "eerlijke" chocolade. Na een bonbon ontleed te hebben proef ik dus hun chocolade puur en ik moet zeggen, diep van smaak. Ik proef noten en koffie met net niet teveel suiker, lekker.
De vulling bij Metropolitan is een chocolademousse waaraan sterke smaken zijn toegevoegd. Vooral de koffie- en gembersmaken knallen eruit. Heerlijk. Bij Stam is de vulling vaak een crème aangevuld met smaakmakers zoals bijvoorbeeld amarenakersjes, lekker en krachtig in de alcohol. Ook vind ik een marsepeine omhulling met room gevuld en met chocolade overgoten echt een klassieker, goed gemaakt maar niet vernieuwend.
De bonbons als geheel zijn bij Metropolitan een verleiding juist door hun vorm. Van zo'n klein chocolaatje gunt iedereen zich er nog eentje. Tel daarbij de fenomenale smaken op en je blijft ervan eten. Koop zo'n doos voor je kerstdiner en iedereen gaat gelukkig naar huis.
Bij de bonbons van Stam is het iets lastiger een tweede te nemen want, tja het zijn wel wat zwaardere happen. Toch zijn ze goed gemaakt en als sentimental journey op z'n tijd niet te versmaden.
Terzijde: Bij Stam Chocolaterie kwam ik er met enige moeite achter dat zij "eerlijke" chocolade gebruiken. Ik vind het vreemd dat dit niet in de winkel bekend is en ook niet op de website vermeld staat terwijl ik dit toch als verkoopargument zou gebruiken.
We leven in een markteconomie gestuurd door vraag en aanbod. Misschien moeten wij als consument minder vaak het aanbod afwachten en vaker onze vragen duidelijker formuleren. Wanneer we ons niet blind staren op de prijs kan de sturende macht van de consument helpen het aanbod te veranderen en dus ook deze wereld verbeteren.
Volgende week de laatste van deze trilogie.
Met dit perspectief als uitgangspunt botsen deze week twee werelden op elkaar. Ik was in Amsterdam bij Metropolitan in de Warmoesstraat waar ons genot als een hoger doel beleden wordt zonder in platte lustbevrediging te vervallen. Daarna bezocht ik Stam Chocolaterie in de Arent Krijtsstraat in Diemen. Een winkel die mij bij het betreden als een wormhole terugbracht naar lang vervlogen tijden, herinneringen oproepende aan slagroomtruffels achter de glazen toonbank van de bakker bij ons om de hoek, waarbij ik als klein jongetje wegdroomde van al dat lekkers, dit alles opgeroepen door een bedwelmende chocoladegeur die deze winkel beheerst (sentimentele snik).
Het verschil in bonbons is ook enorm. Bij Metropolitan zijn het slanke elegante staafjes van gelijke vorm, door Kees Raat bewust zo gekozen. Sommige met poedersuiker of ander strooisel licht versierd. De keuze is beperkt maar met smaken als vanille-karamel en zeezout, chipotle of gember zeker up to date.
Bij Stam Chocolaterie hebben de bonbons klassieke vormen, soms met de firmanaam of Sint Joris erop afgebeeld. Barok is de aanblik en er zijn stevige hompen bij. De keuze is enorm, maar de smaken die hier aangeboden worden zijn net zo klassiek als het uiterlijk: praliné, advokaat, amarena etc.
Wat betreft de gebruikte chocolade zijn we gauw klaar. Zoals ik eerder schreef (zie mijn blog "heimelijke genoegens") is alles bij Metropolitan gemaakt van een Trinitario cacao uit de Dominicaanse Republiek en in eigen bedrijf vervaardigd. Stam haalt zijn chocolade bij Callebaut naar eigen receptuur en bij navraag bij de afdeling verkoop kreeg ik te horen dat zij belang hechten aan "eerlijke" chocolade. Na een bonbon ontleed te hebben proef ik dus hun chocolade puur en ik moet zeggen, diep van smaak. Ik proef noten en koffie met net niet teveel suiker, lekker.
De vulling bij Metropolitan is een chocolademousse waaraan sterke smaken zijn toegevoegd. Vooral de koffie- en gembersmaken knallen eruit. Heerlijk. Bij Stam is de vulling vaak een crème aangevuld met smaakmakers zoals bijvoorbeeld amarenakersjes, lekker en krachtig in de alcohol. Ook vind ik een marsepeine omhulling met room gevuld en met chocolade overgoten echt een klassieker, goed gemaakt maar niet vernieuwend.
De bonbons als geheel zijn bij Metropolitan een verleiding juist door hun vorm. Van zo'n klein chocolaatje gunt iedereen zich er nog eentje. Tel daarbij de fenomenale smaken op en je blijft ervan eten. Koop zo'n doos voor je kerstdiner en iedereen gaat gelukkig naar huis.
Bij de bonbons van Stam is het iets lastiger een tweede te nemen want, tja het zijn wel wat zwaardere happen. Toch zijn ze goed gemaakt en als sentimental journey op z'n tijd niet te versmaden.
Terzijde: Bij Stam Chocolaterie kwam ik er met enige moeite achter dat zij "eerlijke" chocolade gebruiken. Ik vind het vreemd dat dit niet in de winkel bekend is en ook niet op de website vermeld staat terwijl ik dit toch als verkoopargument zou gebruiken.
We leven in een markteconomie gestuurd door vraag en aanbod. Misschien moeten wij als consument minder vaak het aanbod afwachten en vaker onze vragen duidelijker formuleren. Wanneer we ons niet blind staren op de prijs kan de sturende macht van de consument helpen het aanbod te veranderen en dus ook deze wereld verbeteren.
Volgende week de laatste van deze trilogie.
Reacties
Een reactie posten