ChocoladebloG

Vakmanschap is meesterschap was ooit de reclamespreuk van Grolsch. Prachtige foto's van Paul Huff brachten de mooiste beroepen in beeld ondersteund door een neo-barokke tune van Clous van Mechelen. Mijn oom, meester kleermaker, was er trots op aan deze campagne meegewerkt te mogen hebben en de foto's van de shoot werden gekoesterd. De boodschap van de reclame was duidelijk, de meesterhand geeft topproducten dat bijzondere extra's. Maar hoe is het gesteld met die meesterhand bij bean-to-bar chocolades? Kun je die meesterhand herkennen en zo ja waaraan en in hoeverre komt nou werkelijk die meesterhand bij een chocoladereep van pas?  Wel, letterlijk handwerk is bij het chocolade maken niet zo veel aan orde. Wie het beeld voor ogen heeft van een meesterchocolatier à la Lindt-reclame verwart het vak van chocolatier met dat van chocolademaker. Een chocolatier maakt van chocolade lekkere en mooie creaties, een chocolademaker maakt van cacaobonen chocolade. Dus zoals gezegd weinig ...

Kent u uw klassiekers? Voor chocoholics zou deze vraag twee dingen kunnen betekenen. Het begrip klassiekers kan verwijzen naar chocolademakers, dus - Kent u uw klassieke chocolademakers? Antwoord, bijvoorbeeld: Åkesson of Bonnat. Maar het kan ook verwijzen naar bepaalde smaakcombinaties, dan zou het antwoord chili of karamel met zeezout kunnen zijn.  Onder die categorie van klassieke smaakcombinaties valt ook zeker de chocoladereep met sinaasappelsmaak. Voor mij hangt om deze combi wel een muffig zeventiger jaren aroma, waaraan mijn tantes flink hebben bijgedragen. Ik herinner me goed dat zij in die tijd een pure reep Lindt met sinaasappel als een extreme verwennerij zagen. Hoe onorigineel klassieke smaakcombi's misschien ook zijn, zij verkrijgen deze status omdat de smaken goed samengaan en chocolademakers ze dus blijven maken. Alsnog weten goede makers genoeg manieren te vinden om hun reep net dat onderscheidende iets mee te geven. Ik heb er twee naast elkaar gelegd.  Fjåk C...

 Laat ik niet proberen iets zinvols over de oorlog in de Oekraïne te zeggen, want er is niets zinvols aan oorlog.  Enkele jaren geleden schreef ik al eens een ChocoladebloG  over hoe de Oekraïense chocolade-industrie tussen de wielen van het politieke bedrijf was geraakt. De toenmalige president Poroschenko was zelf chocolademaker. De grote, internationale schaal waarop zijn merk Roshen werkte bood alle mogelijkheid om via chocoladerepen politiek te bedrijven. Nu de politiek is overgegaan tot de verpletterende stompzinnigheid van dood en vernietiging, treft zij ook de kleine bean-to-bar makers waarvan er meerdere in de Oekraïne zijn.  De Belgische chocolademakers  Mike & Becky  konden niet stil blijven zitten. Misschien komt het door hun Duits /Russische achtergrond dat ze zich zo bewust zijn van de impact van een oorlog, zo vertelt me Björn Beckers, het Becky deel van M&B. Dit in Brussel woonachtige koppel besloot, binnen de bubbel die craft-cho...

Wie leest de kleine vertellingen op chocoladerepen? Wellicht kijkt de een of ander er met een scheef oog naar en denkt: ja, ja, mooie reclamekreten. Een enkeling zal er wat aandachtiger naar kijken en een naam of een land onthouden, maar veel meer ook niet. En dat is begrijpelijk, want die kleine tekstjes blinken uit in nietszeggendheid.  Over elke reep valt een verhaal te vertellen dat over meerdere continenten en minstens vijf bewerkingsprocessen gaat. Achter industriële repen gaan vaak ook vertelling schuil die niet zo romantisch of zelfs ronduit schokkend zijn. De makers van zulke repen gebruiken dan ook vaak hun kleine tekstjes om de lezer af te leiden van datgene wat ze niet verteld willen hebben. Achter bean-to-bar repen gaan echter vaak veel complexere verhalen schuil en deze makers hebben vaak een goed verhaal te vertellen. Toch lees ik ook op bean-to-bar repen regelmatig net zulke slappe nietszeggendheid als bij industriële troep.  Hoe om te gaan met de beperkte ru...

Overal om me heen zie ik fris groen. Elke lente verwonder ik me opnieuw over al die energie die een beetje meer zonlicht in de natuur laat vrijkomen. Een nieuwe lente en een nieuw geluid, dichtte ooit Gorter. Maar hoezeer ik ook van de lente geniet, zij is een voorbode van de komende zomer en zo gezien een vooraankondiging dat het chocoladeseizoen ten einde loopt.  Na Pasen, een soort van afsluitend hoogtepunt, zien de retailers met het stijgen van de temperatuur onze chocoladehonger steeds verder afnemen. Voor velen onder ons past een zoete vettigheid als chocolade nou eenmaal niet goed bij warm weer. Vreemd eigenlijk, want cacao is een tropische vrucht. Hoe kun je je, als chocoholic, voorbereiden op de komende zomer?  In de zomer geniet ik het meest van repen die veel fruitsmaken en weinig suiker hebben dus hoge percentages cacao. Belangrijk is je repen op tijd in te kopen, want transport boven de 25ºC kan fataal zijn voor een mooie reep. Verder is een kleine wijnkoelkast ko...

Chocolade kent geen leeftijd. Een van de mooie eigenschappen van chocolade is dat elke leeftijd dit genotsmiddel kan eten zonder zich ervoor te hoeven schamen.  Mijn kleine nichtje van vier wordt net zo enthousiast bij het zien van haar beker chocolademelk als ik bij de mijne. En de chocoladetopping peutert ze met veel genoegen met haar kleine vingertjes van de taart af om daar apart van te kunnen genieten. (Als niemand oplet doe ik dat ook.) Zijn chocoholics dan volwassenen wier smaak op het niveau van een vier jarige is gebleven?   De meest geliefde chocolade onder volwassenen is toch melkchocolade en net als voor kinderen blijft chocolade een soort van luxe traktatie. Zaken als smelt, mondgevoel en inclusies zijn voor kinderen net zo belangrijk als voor volwassenen. Verschillen zie je pas boven de 60% cacaobestanddelen, een grens die vaak pas na de puberteit gepasseerd wordt, maar lang niet door iedereen. Met de ronding van de hogere percentagegrens neemt het geneuzel over ...

Ook mijn aandacht is momenteel in de eerste plaats gericht op wat er in Europa gebeurt. Een aangename afleiding van de dramatische berichten uit ons continent geven mij de dagelijkse foto's van Kinito Van- Dunem, onze man in Cabinda, Angola.  Begin jaren zeventig waren koffie en cacao belangrijke exportproducten voor Angola. Na dertig jaar burgeroorlog is de productie van cacao drastisch afgenomen. Maar de laatste jaren is er weer een meer constantere productie en staat Angola op de 39ste plaats van cocaproducerende landen met een bescheiden productie van 431 ton per jaar. Een deel van deze productie verdwijnt via onduidelijke wegen naar opkopers in buurland Congo. Het officiële exportcijfer van cacao uit Angola is nagenoeg nul. Sterker nog, Angola importeert cacao. Als trotse Angolees wil Kinito deze situatie veranderen.   In het dagelijks leven is Kinito werkzaam bij  Smells Like Chocolate  in Zaandijk. Nu het oogstseizoen is, bezoekt Kinito Angola weer. In de...